Recenzja #98 Tokaido

4 lutego 20187 września 2018 Marzena Uhl

Tokaido to gra, w której przeżyjesz niesamowitą podróż z Edo do Kyoto. Stając się Podróżnikiem będziesz między innymi podziwiał przepiękną panoramę Japonii, spotykał wielu ciekawych ludzi oraz degustował lokalne specjały. W Tokaido podróż jest ważniejsza od jej celu.

Informacje o grze

Autor gry: Antoine Bauza

Ilustracje: Naidae

Wydawnictwo: Hobbity.eu

Liczba graczy: 2-5

Czas gry: 45 min

Wiek: 8+

Mechaniki w grze: Point to Point Movement, Set Collection, Time Track, Variable Player Powers

Zarys fabularny/krótki opis z pudełka

„Witaj Podróżniku! Witaj na legendarnej Drodze Wschodniego Morza – Tokaido, łączącej Kyoto i Edo. Rozpoczynasz właśnie niezwykłą podróż po dawnej Japonii, podczas której odkryjesz jej tysiąc cudów. Nie śpiesz się, znajdź czas na kontemplację każdej panoramy, która otworzy się przed Tobą: od majestatycznych gór, poprzez spokojne nadbrzeża, aż po rozległe pola ryżowe. Zbieraj wszystkie pamiątki podczas swojej wyprawy, a jeśli natkniesz się na mieszkańców, nie zmarnuj okazji do ciekawej rozmowy. Korzystaj z dobrodziejstw, które napotkasz na swojej drodze, od zbawiennego spokoju gorących źródeł, aż do wielu rozkoszy kulinarnych, których dozna Twoje podniebienie. Czas jest Twoim największym sprzymierzeńcem. Bądź przewidujący, uważny i cierpliwy, aby niczego nie przeoczyć. Delektuj się doznaniami, a powrócisz z tej podróży bogatszy o najróżniejsze doświadczenia. Tokaido czeka na Ciebie!„

Przegląd elementów gry

Tokaido to gra, w której wcielamy się w podróżników przemierzających legendarną drogę, łączącą dwa najważniejsze miasta Japonii, czyli Edo – obecnie nazywane Tokyo oraz Kyoto. Jeśli choć na chwilę macie ochotę zatrzymać się i odpocząć od pędu codziennego życia, zapraszam Was do niezwykłej gry, gdzie sama podróż jest ważniejsza niż jej cel.

Tokaido jest jedną z moich ulubionych gier, zakupionych dawno temu w zasadzie przez przypadek. Z zaciekawieniem przyglądałam się, jak zaprezentował ją w swoim programie Wil Wheaton i postanowiłam sama wypróbować, czy gra o podróżowaniu może rzeczywiście mnie zainteresować. Gdy tylko zobaczyłam pięknie prezentujące się białe pudełko i jego zawartość, od razu wiedziałam, że był to strzał w dziesiątkę!

Świeyną sprawą jest fakt, że w pudełku znajduje się biały plastikowy insert z przegródką na każdy element gry. Jeśli nasz egzemplarz w większości czasu leży na półce i przenosimy go w takiej samej pozycji, wtedy insert sprawdza się świetnie. Jednak dla mnie jest on totalnym niewypałem. Samo pudełko jest większe niż standardowe kwadratowe odpowiedniki i przez to, po wyciągnięciu planszy widzimy jak mało miejsca w insercie zajmują elementy. Niestety jest to minus, ponieważ dostajemy dużo plastiku, który nie sprawdza się podczas podróżowania z grą. Nie wiem dlaczego, ale wszystko ostatecznie rozsypuje się po pudełku i drobne elementy jestem zmuszona nosić w woreczku strunowym, aby się nie zagubiły. Dodatkowo nie ma mowy o zakoszulkowaniu kart, ponieważ zwyczajnie nie zmieszczą się w zbyt płytkiej przegródce.

Plansza do gry, również w przeważającym białym kolorze, jest całkiem sporych rozmiarów. Znajduje się na niej początek naszej podróży, czyli miasto Edo oraz nasz cel – Kyoto, miejsce na karty oraz tor punktacji. Wizualnie całość cieszy oko, a różnokolorowe pola akcji nie sprawiają problemu w odróżnianiu ich od siebie. Fajnym pomysłem było również zaprojektowanie miejsca na karty, ponieważ dzięki temu nie musimy organizować sobie dodatkowego miejsca na stole.

W podstawowej wersji Tokaido będziemy poruszali się drewnianymi pionkami graczy, które na szczęście nie są zwykłymi meeplami. Ludziki przedstawiają naszych podróżników, a jeśli zamiast podstawowej wersji zakupimy grę deluxe, wtedy na naszej planszy zagoszczą plastikowe figurki, które swoją drogą zostały bardzo dobrze wykonane. Znaczniki punktacji, czyli malutkie drewniane żetony, są według mnie zdecydowanie zbyt małe. Jeśli musimy podnieść znacznik w czasie gry i przesunąć go o odpowiednią liczbą punktów na torze punktacji, to stanowi to nie lada wyzwanie dla osób mających duże palce, a w szczególności dla mężczyzn.

Z tekturowych elementów, do gry załączono karty postaci, monety oraz żetony bagażu. Karty postaci są bardzo ciekawie wykonane, ponieważ nie ma na nich prawie w ogóle tekstu za wyjątkiem imienia. Zdolność postaci przedstawiona została za pomocą obrazka, który jest bardzo intuicyjny. Wykonanie monet, również nie budzi żadnych zastrzeżeń. Żetony bagażu to tak naprawdę jedynie oznaczenie naszego koloru, który sprytnie wkładamy w kartę postaci i nie spełnia on żadnych dodatkowych funkcji.

Karty utrzymane zostały w podobnej stylistce jak reszta gry – wszystko oznaczone zostało symbolami, które szerzej wyjaśnia instrukcja. Bardzo przypadły mi do gustu grafiki na kartach, ponieważ od razu kojarzą się z Japonią. Jednak najładniejsze są karty pejzaży i efekt jaki otrzymujemy, gdy uzbiera się wszystkie elementy krajobrazu. Całość idealnie do siebie pasuje, tworząc w ten sposób jeden obraz.

Instrukcja zawiera 8 stron tekstu, z czego zasady rozgrywki zostały przedstawione na niecałych 6 stronach. Opisano je w bardzo przejrzysty sposób, dzięki czemu instrukcja nie stanowi żadnego wyzwania i czyta się ją z przyjemnością. Znajduje się w niej bardzo dużo obrazkowych przykładów, a to sprawia, że nie mamy wątpliwości jak grać prawidłowo. Na ostatnich stronach dokładnie opisano umiejętności postaci oraz dodatkowe warianty rozgrywki.

Rozgrywka

Podczas gry w Tokaido będziemy odwiedzać różne miejsca na planszy, kompletując w ten sposób cudowne pejzaże, kupując pamiątki, spotykając ciekawych ludzi, rozkoszując się gorącymi źródłami oraz delektując się miejscowym jedzeniem. Gra przenosi nas na chwilę do Japonii, aby bliżej poznać ich niesamowitą kulturę. Najważniejsze aby nigdzie się nie śpieszyć!

Na początku każdy z graczy wybiera swój kolor i otrzymuje pionek Podróżnika, żeton punktacji oraz żeton bagażu. Po rozłożeniu planszy, zgodnie z zaleceniami instrukcji, każdy gracz ciągnie 2 karty postaci i kładzie przed sobą jedną z nich, pobierając tyle monet, na ile pozwala jego Podróżnik. Każda z postaci posiada inną zdolność, która będzie pomagała w czasie rozgrywki. Pionki każdego z graczy należy umieścić w losowej kolejności na pierwszym polu na planszy, czyli w Gospodzie w Kioto.

Przez całą grę, zawsze jako pierwszy będzie się poruszał gracz, którego pionek znajduje się na ostatnim miejscu. To oznacza, że reszta graczy czeka, aż ich pionek zostanie ostatnim. Gracze muszą poruszać swoich Podróżników ciągle do przodu w kierunku Edo, przez co nie możemy cofać pionków. Przesuwać można się jedynie na puste pole, gdzie wykonujemy akcję zaznaczoną na danym miejscu.

Jeśli nasze kroki skierujemy do wioski, wtedy ciągniemy 3 karty ze stosu pamiątek. Mamy możliwość zakupienia jednej lub więcej z nich, jeśli posiadamy na to środki. Pamiątki dzielą się na 4 typy: drobiazgi, ubrania, sztuka oraz żywność. Jest to dość istotne, ponieważ pamiątki skompletowane w zestawy, dają najwięcej punktów. Zestaw oznacza karty różnego typu, czyli jeśli posiadamy tylko 1 ubranie oraz 1 jedzenie otrzymamy za nie 4 punkty (1 punkt za pierwszą pamiątkę, a 3 punkty za drugą pamiątkę), ale jeżeli dokupimy 1 drobiazg oraz 1 przedmiot z dziedziny sztuki, wtedy wartość naszego zestawu wzrasta – za trzecią pamiątkę otrzymamy 5 punktów, natomiast za czwartą aż 7. Podobna mechanika występuje w grze Pięć Klanów oraz 7 Cudów Świata.

W świątyni przekazujemy datki w wysokości 1, 2 lub 3 monet, które umieszczamy na obszarze świątyni nad odpowiednim kolorem. Natychmiast otrzymujemy punkty w zależności od liczby przekazanych monet. Dodatkowo na koniec gry przyznawane są punkty w zależności od liczby przekazanych datków.

Pole spotkań pozwala nam na pociągnięcie jednej karty przyjaciela i rozpatrzenia efektu oraz dołożenia jej do naszej kolekcji. Przyjaciele umożliwiają nam zdobycie kart pejzażu, punktów, dodatkowych monet lub dołożenia datków na świątynię.

Panorama to zdecydowanie jedno z najciekawszych pól. W zależności, na którym kolorze pola staniemy, ciągniemy odpowiednią kartę pejzażu. Za pierwszym razem, zawsze otrzymujemy pierwszy kawałek obrazu, za drugim podejściem – drugi fragment, i tak dalej, aż uda nam się zebrać całość. Do dyspozycji mamy aż 3 panoramy: Pola ryżowe (3 fragmenty), Góry (4 fragmenty) lub Morze (5 fragmentów), ale każdą z nich możemy uzbierać tylko raz. Punkty za odpowiednie kawałki otrzymujemy zaraz po dołożeniu ich do naszej kolekcji.

Gorące źródła umożliwiają nam zdobycie dodatkowych punktów, które naliczane są, zaraz po pociągnięciu karty z talii. Możemy otrzymać 2 lub 3 punkty, a kartę dodajemy do naszej kolekcji.

Pole z farmą reperuje nasze finanse. Otrzymujemy 3 monety, które dodajemy do naszych zasobów.

Ostatnim rodzajem pola, na który możemy się udać, jest Gospoda. Wszyscy Podróżnicy muszą zatrzymać się w każdej z nich i wyruszyć z niej dopiero wtedy, kiedy wszyscy gracze do niej przybędą. Kolejność oczywiście ma znaczenie, ponieważ jak zawsze jako pierwszy w dalszą drogę wyruszy ostatni z graczy. W Gospodzie mamy możliwość zakupienia kart Posiłków. Pierwszy gracz dobiera tyle kart, ilu jest graczy oraz jedną dodatkową i spośród nich decyduje się, czy chce zakupić jakiś posiłek i dołączyć go do swojej kolekcji. Następna osoba w kolejności przybycia do Gospody wybiera spośród pozostałych kart i tak dalej. Każdy posiłek daje nam od razu 6 punktów, ale nie można zakupić 2 takich samych dań podczas reszty postojów.

Gdy wszyscy gracze zdecydują czy zakupują posiłek, ostatni gracz rozpoczyna dalszą podróż. Gra kończy się w momencie przybycia wszystkich graczy do Edo. Wtedy też rozdawane są karty osiągnięć, które dostarczają nam dodatkowo 3 punkty za:

ukończenie jako pierwsza osoba któregokolwiek z pejzaży,
zjedzenie w Gospodzie najdroższych dań,
zgromadzenie największej liczby kart Gorących Źródeł,
zebranie największej liczby kart Spotkań
zakupienie najwięcej Pamiątek.

Podsumowanie

Tokaido to niesamowita gra, w której ważne jest odczucie naszej podróży. W bardzo łatwy sposób wczuwamy się w naszego Podróżnika i kolekcjonujemy karty. Jest to jedna z niewielu gier, w których klimat widać podczas każdego naszego ruchu. Przepiękne wykonanie planszy oraz reszty komponentów, bardzo szczegółowo nawiązuje do Japonii. Każdy gracz wciela się w inną postać, o trudnym nie raz do wymówienia imieniu, ale dzięki temu jeszcze bardziej możemy wdrożyć się w kulturę tego orientalnego kraju. Wykonanie i klimat idą tutaj w parze, dzięki czemu tak chętnie wracam do Tokaido, zwłaszcza gdy nie mam ochoty na nic cięższego.

Nie ma co ukrywać, że Tokaido to gra lekka. Istnieje tutaj system negatywnej interakcji, poprzez blokowanie przeciwnikom korzystnych dla nich pól. Jednak w dalszym ciągu gra jest niezwykle przyjemna i obywa się bez napiętej atmosfery. Zdecydowanie nie każdemu podejdzie taki klimat. Tokaido bardzo często gości na naszym stole, a to dlatego, że pozwala nam na bardzo rozluźniającą partię. Nawet jeśli przegrywam, to nie odczuwam tego jako porażki, ponieważ już sama rozgrywka daje mi niesamowitą satysfakcję.

Dzięki temu, że gra przebiega bardzo płynnie, nie odczuwamy tutaj praktycznie żadnych przestojów. Czas gry to około 45 minut, ale tylko w pełnym pięcioosobowym składzie. Przy mniejszej liczbie graczy będziemy grać zdecydowanie krócej. Czas rozgrywki nie jest tutaj żadnym problemem, gra nie nudzi się, a wręcz na jej końcu wciąż zostaje ochota na więcej.

Tokaido bardzo dobrze skaluje się w zależności od liczby graczy. Przy pięciu osobach zdecydowanie mamy mniej możliwości jeśli chodzi o wybór pól akcji, ale dzięki temu pojawia się między graczami większa konkurencja. Możliwa jest również rozgrywka na dwie osoby, przy czym ostatni gracz steruje dodatkowo wirtualnym Podróżnikiem. Tutaj także możemy w ciekawy sposób przeszkadzać naszemu przeciwnikowi w zajmowaniu najlepszych dla niego pól. Grało mi się dobrze zarówno na dwóch jak i więcej graczy, a mechanika wirtualnego gracza w ogóle nie stanowiła dla mnie problemu.

Zasady zostały napisane w bardzo przejrzysty sposób i mogę śmiało stwierdzić, że jest to jedna z lepszych instrukcji jakie przyszło mi przeczytać. Oczywiście zasady gry w Tokaido same w sobie nie są zbyt skomplikowane, dzięki czemu w łatwy sposób można wdrożyć nowe osoby, nawet takie, które dopiero zaczynają przygodę z planszówkami oraz dzieci. Świetnym pomysłem było dodatnie dodatkowych wariantów gry, jak na przykład Dziewicza Podróż, czyli jeszcze bardziej uproszczone zasady dla nowych graczy (nie korzystamy wtedy z kart postaci), Droga Powrotna (podróżujemy w drugą stronę), czy też inny rozdział monet w zależności od kolejności rozpoczynania gry.

Jak już wcześniej wspomniałam, Tokaido jest jedną z moich ulubionych gier, ponieważ doceniam jej odmienność. W większości gier staramy się jak najszybciej uzbierać punkty, aby wygrać, a tutaj cieszy sam motyw podróży. Po każdej partii czuję się zrelaksowana. Zdecydowanie nie jest tytuł dla każdego. Gracze nie znajdą tutaj skomplikowanej strategii i wielu możliwości zakończenia gry. Tokaido urzeka swoją prostotą i jest raczej przeznaczone dla rozgrywek familijnych oraz aby wprowadzić nowych graczy w świat gier planszowych. Nie mniej jednak moje wrażenia z wielu rozegranych partii zawsze były pozytywne, więc jeśli lubisz zatracić się w klimacie gry, to zdecydowanie jest to również tytuł dla Ciebie.

Zalety: