Recenzja #405 Palec Boży

14 lutego 202114 lutego 2021 Adrian Gieparda

Gdy bogom zaczyna się nudzić, wtedy rozpoczyna się prawdziwa zabawa i rywalizacja! Pstrykanka o niecodziennym tytule Palec Boży to gra zręcznościowa z bardzo prostymi zasadami. Wcielisz się tutaj w jedno z czterech bóstw posiadających unikatową zdolność i zawalczysz o pępek świata. Pstryk! Zaczynamy!

Informacje o grze

Autorzy gry Palec Boży: Jan Truchanowicz, Łukasz Włodarczyk, Paweł Stobiecki i Kamil Jarząbek

Ilustracje: Dagmara Gąska, Krzysztof Piasek

Wydawnictwo: Fox Games

Liczba graczy: 2-4

Czas gry: 40 minut

Wiek: 8+

Mechaniki w grze: Area Majority/Influence, Flicking, Variable Player Powers, Voting

Przegląd elementów

Nietypowy rozmiar pudełka z grą Palec Boży skrywa w sobie kilka ciekawie zaprojektowanych elementów. Największe wrażenie zrobiła na mnie specjalna mata do gry. Jest ona kolorowa, wytrzymała i wykonana z odpowiedniego materiału, dzięki czemu pionki ślizgają się po niej z wyjątkową gładkością.

Oprócz tego, do naszej dyspozycji oddano cztery zestawy drewnianych dysków. Różnią się one nie tylko kolorem, ale i rozmiarem. Przed pierwszą rozgrywką na ich wierzchu przykleimy odpowiednie naklejki, aby nadać im niepowtarzalnego charakteru.

Dodatkowo w środku znajdziemy jeszcze karty praw, dwustronne karty bogów, żetony punktów zwycięstwa, specjalne znaczniki oraz krótką i dobrze napisaną instrukcję do gry. Całość została wykonana starannie, a poszczególne elementy stanowią spójną całość. Warto zaznaczyć, że Palec Boży w czasie rozgrywki świetnie prezentuje się na stole, ciesząc nasze oczy.

Zarys Rozgrywki

Rozgrywka w Palec Boży polega na naprzemiennym pstrykaniu i zajmowaniu kolejnych terenów na mapie gry. Gra przebiega przez 4 lub 3 pokolenia w zależności od liczby graczy. W każdym pokoleniu przechodzimy kolejno przez 3 następujące po sobie fazy.

Faza obrad

W tym momencie gracze głosując, wybierają jedną z dwóch zaprezentowanych kart praw, które zmieniają zasady rządzące rozgrywką. Niektóre z kart zmieniają zasady dotyczące punktowania, inne (bardziej abstrakcyjne) wymagają od nas nowych umiejętności jak np. pstrykanie małym palcem. Największym szaleństwem w grze Palec Boży jest karta „Czas to pieniądz”, która nakazuje pstrykać wszystkim równocześnie. Wyobraźcie sobie, co się dzieje wtedy na planszy!

Faza misji

To właśnie w tym momencie będziemy pstrykali naszymi prorokami z chmury naszego narożnika na jedną z wysp lub pępek świata. Może się zdarzyć, że nasz prorok wyląduje w morzu. Prorocy znajdujący się na wyspach mogą zostać zamienieni na świątynie (dużo większe dyski, znacznie trudniejsze do przesunięcia przez naszych rywali), ale tylko w momencie, w którym będą dotykali obszaru miasta (małego okręgu znajdującego się na wyspie). Gdy uda nam się wylądować na pępku świata, wtedy otrzymujemy 1 punkt i po dodatkowym punkcie za obecność na każdej z 4 wysp.

Na końcu tej fazy sprawdzamy, czy jacyś prorocy wylądowali poza obszarem gry. Umieszczamy ich wtedy na płytce rezerwy. Świątynie, które zostały wypchane poza obszar wyspy, również wracają do swoich właścicieli. Faza misji kończy się w momencie, w którym żaden z graczy nie posiada już żadnego proroka do pstryknięcia.

Faza nawracania

To moment, w którym gracze otrzymują dodatkowe żetony punktów. A możemy je zdobyć za obecność na wyspie (przynajmniej jeden prorok lub świątynia) oraz za dominację na każdej z wysp po dwa punkty za największą liczbę wszystkich naszych dysków.

Między pokoleniami świątynie zostają na mapach, a prorocy z planszy, jak i płytki rezerwy wracają do swoich właścicieli. Zwycięża ten z graczy, który przez wszystkie pokolenia zdobył największą liczbę punktów.

Recenzja

Palec Boży to nie tylko świetnie wykonana i ładnie wyglądająca gra, ale także sprytna mechanika kontrolowania terenów połączona ze zręcznościowym elementem. To niespotykane połączenie stanowi o wyjątkowości tego tytułu. Aspekt przejmowania terenów nie wyróżnia się raczej niczym szczególnym na tle innych gier tego typu, jest wręcz bardzo uproszczony. Nie zmienia to jednak faktu, że zabawa przy pstrykaniu jest świetna i wciągająca, głównie za sprawą ciągle zmieniających się zasad. Gdyby nie karty praw, gra szybko znudziłaby się każdemu, a tak otrzymujemy całkiem niezłą regrywalność i kupę pozytywnych emocji.

Samo pstrykanie nie powinno raczej stanowić problemu nawet mniej zręcznym graczom. Zajmowanie kolejnych terenów, wypstrykiwanie przeciwników poza planszę i korzystanie ze specjalnych umiejętności bogów generuje sporą satysfakcję z rozgrywki. Oczywiście bardziej wprawni gracze mają tutaj przewagę, ale nie przeszkadza to w rozgrywce.

Gramy tylko w komplecie

Największą wadą Palca Bożego jest niestety skalowanie. Ta gra działa najlepiej w komplecie. Przy dwóch graczach dzieje się po prostu za mało, a plansza wydaje się pusta. Gdy jednak rozpoczniemy zabawę w czwórkę, wtedy zabawa jest przednia. Każdy wypycha każdego, kontrola nad wyspami szybko ulega zmianie, a na planszy znajduje się sporo znaczników wszystkich graczy. To niezwykle ekscytujące, gdy uda nam się pstryknąć tak, aby wypchnąć dwa i więcej pionków innych graczy, a tym samym zapewnić sobie zdecydowaną przewagę nad którymś z terenów. Ciekawie działa również mechanika pępka świata (ścisłego centrum planszy). Możemy w ten sposób zdobyć sporo punktów, ale uwierzcie mi, nie jest to proste zadanie.

Rozgrywka jest dynamiczna, czas przy planszy mija szybko, a całość zamyka się przy bardziej wprawnych graczach nawet w pół godziny. Jeśli tylko lubicie gry zręcznościowe i nie przeszkadza Wam mechanika przesycona negatywną interakcją, to powinniście sprawdzić ten tytuł. To gra rodzinna, która zadowoli także bardziej zaawansowanych graczy, jeśli mają tylko ochotę na złapanie oddechu od nieco cięższych tytułów. To również świetny przerywnik generujące kupę śmiechu i taki jest właśnie Palec Boży, oryginalny w swoich założeniach.

Podsumowanie

Palec Boży to gra przede wszystkim przeznaczona dla rodzin i graczy lubiących zręcznościowe wyzwania. Nietypowa połączenie dwóch znanych i lubianych mechanik wypada tutaj świetnie. Gra okazale prezentuje się na stole, kolory są żywe, co przyciąga uwagę. Nie siadajcie jednak do niej we dwie osoby, bo szybko okaże się, że gra nie generuje tylu pozytywnych emocji co przy czterech graczach.

Proste zasady, które tłumaczy się w pięć minut, a do tego dynamiczna i szybka rozgrywka sprawia, że nie ciężko namówić do zabawy nawet niedzielnych graczy. Na duży plus karty praw zmieniające zasady gry i bogowie różniący się umiejętnościami. Warto dodać, że na horyzoncie widać już dodatek, który jeszcze bardziej urozmaici rozgrywkę. Palec Boży to tytuł godny polecenia.