Recenzja #87 Istambuł: Gra Kościana
“Istambuł: Gra Kościana” to młodsza siostra dobrze znanej, ekonomicznej euro-gry o takiej samej nazwie. Wcielamy się w kupca na bazarze Stambułu, a naszym głównym celem jest być pierwszym, który zbierze określoną liczbę rubinów.
Informacje o grze
Autor gry: Rüdiger Dorn
Ilustracje: Andreas Resch
Wydawnictwo: Pegasus Spiele
Liczba graczy: 2-4
Czas gry: 20-40 minut
Wiek: 8+
Mechaniki w grze: Dice Rolling
Naszym partnerem jest sklep z grami planszowymi:
Zarys fabularny/krótki opis z pudełka
„Witaj na tętniącym życiem bazarze Stambułu! Lubisz wyzwania i masz ochotę na odrobinę rywalizacji? Oto twoje zadanie: zdobyć cenne rubiny szybciej niż przeciwnicy. Na szczęście nie jesteś sam: twoi pomocnicy będą pozyskiwać dla ciebie towary i pieniądze. Rozsądnie wykorzystaj swoje zyski, inwestując je w zwiększenie swoich możliwości albo oszczędzaj na zakup rubinów. Przy odrobinie szczęścia, a także obierając odpowiednią strategię, osiągniesz zwycięstwo i będziesz mógł nazwać się Mistrzem Gildii Kupieckiej!”
Przegląd elementów gry
Istambuł: Gra Kościana to nieduże pudełko z klimatyczną grafiką, które zachęca nas do obejrzenia zawartości. Kupiec na bazarze turlający kośćmi, z dobrze widocznymi czerwonymi kamieniami szlachetnymi, wprost naprowadza nas na rodzaj gry i najważniejszy jej cel – zdobywanie rubinów. Identyczną grafikę znajdziemy na pierwszej stronie instrukcji, która jest krótka i bardzo łatwa do przyswojenia.
W środku znajdziemy kolorową, dwustronną planszę dostosowaną do liczby graczy zasiadających przy stole. Inny rozkład rubinów będzie towarzyszył rozgrywce dwu i trzyosobowej, a inny gdy zagramy w pełnym składzie. Nieduże rozmiary i przyjemna grafika to zdecydowane atuty tego elementu.
W pudełku znajdziemy również 42 żetony towarów podzielone na cztery kolory i dodatkowe znaczniki skrzyń, które w grze będą nam służyć jako jokery. Będziemy mogli je łączyć z dobrami wyrzuconymi na kościach.
Następnie w nasze ręce trafi 9 dobrze wyważonych kostek pomocników z symbolami kart, towarów oraz symbolem pieniędzy, a także 33 karty bazaru, które wykonane są z dobrej jakości materiału.
Opakowanie skrywa również 24 żetony meczetu oraz ulubiony element wielu kobiet – błyskotki, czyli 31 rubinów oraz 12 kryształów. Elementy te są solidnie wykonane i dobrze komponują się z całością.
Ostatnimi elementami gry są monety o wartościach 1, 3 i 10 oraz 4 karty pomocy ze skrótami akcji.
Rozgrywka
W grze wcielamy się w kupca na bazarze Stambułu, a naszym celem jest być pierwszym, który zbierze 6 Rubinów (5 w grze 4-osobowej). Do zakupu rubinów potrzebujemy monet oraz towarów, a w ich zdobyciu pomagają nam pomocnicy, reprezentowani przez kości.
Przed rozpoczęciem rozgrywki układamy na środku stołu planszę, odpowiednią stroną. Na niej znajdują się okrągłe pola oznaczone czerwoną kropką – tam trzeba umieścić po jednym rubinie. Żetony meczetu należy potasować i sześć z nich ułożyć awersem obok planszy. Karty bazaru układamy w pobliżu wszystkich graczy w zakrytym stosie. Każdy z grających otrzymuje po 1 krysztale. Na koniec pozostaje wybrać nam osobę rozpoczynającą rozgrywkę, która otrzymuje 5 kości i 0 monet. Każdy kolejny gracz, zgodnie z ruchem wskazówek zegara, otrzymuje 1 monetę więcej niż gracz poprzedni. Tak przygotowani możemy rzucić się w wir zakupów.
Gracze w swojej turze wysyłają pięciu pomocników do wykonania wyznaczonych zadań. Odpowiadają im kości, którymi będziemy rzucać. Znajdziemy na nich 6 ikon – są to: karty bazaru, liry, a także typy towarów: tkaniny (czerwone), owoce (żółte), przyprawy (zielone) oraz biżuteria (niebieskie). Za pomocą uzyskanych wyników, a także zgromadzonych wcześniej znaczników towarów, możemy przeprowadzić kilka akcji:
- zdobywanie i magazynowanie zasobów (towarów, lir oraz kryształów),
- pozyskiwanie kart bazaru,
- pozyskiwanie żetonów meczetu,
- zakup rubinów,
Każda z tych akcji uwzględniona jest na karcie ze skrótem zasad. Pierwszą jest wymiana dwóch identycznych towarów na 1 znacznik w tym samym kolorze. Możemy odrzucić także 3 różne towary i wziąć 1 brązową skrzynkę (joker). Jeżeli odrzucimy 2 różne towary to zyskamy tym samym 1 kryształ, który będzie pozwalał nam przerzucić wyniki na kościach. Odrzucając 4 różne towary mamy prawo wziąć 2 wybrane przez siebie znaczniki towarów.
Jeżeli w swojej akcji odrzucimy dowolną liczbę kości ze znacznikiem karty, mamy prawo wziąć równoważną liczbę kart z bazaru i wybrać bonus zawarty na jednej z nich. Elementem urozmaicającym rozgrywkę są żetony meczetu, które dobieramy odrzucając towary wskazane w górnej części każdego z nich. Jeżeli uda nam się zdobyć 5 żetonów, automatycznie otrzymujemy z planszy rubin, będący nagrodą za to osiągnięcie. Innym sposobem na zdobycie tych szlachetnych kamieni jest kupienie ich z dywanu rozpościerającego się na połowie planszy. Z prawej strony możemy je zdobyć odrzucając różne rodzaje towarów. Z lewej natomiast kupujemy rubiny za odpowiednią sumę lir. Kamienie możemy także zdobyć na straganach, które dobiją z nami targu w zamian za towary tego samego rodzaju.
Należy dodać jeszcze parę słów o możliwościach żetonów meczetu. Gdy już je zdobędziemy przynoszą nam zyski co rundę. Możliwości jest wiele, m.in. możemy otrzymywać kryształ, wykonywać dodatkową akcję, dobierać odpowiedni żeton towaru gdy wykonujemy akcję dobierania pieniędzy.
Karty bazaru natomiast zapewniają nam jednorazowe akcje, które mogą okazać się cennym bonusem. Niekiedy skorzystają z nich zarówno współgracze, jak i gracz dobierający kartę, w zależności od jej rodzaju. Nie powinniśmy mieć kłopotów ze zrozumieniem ich znaczenia, gdyż są one dość jednoznacznie opisane na końcu instrukcji.
Zasady są klarowne, a ich skrót zawsze towarzyszy nam podczas rozgrywki. Zakończenie gry następuje, gdy zdobędziemy 6 rubinów (w rozgrywce 4-osobowej pięć). Warunkiem jest dokończenie aktualnie trwającej rundy, aby każdy z graczy miał szansę wykonać taką samą liczbę akcji.
Podsumowanie
“Istambuł: Gra Kościana” to bardzo przyjemna pozycja ekonomiczna, ze sporą dozą losowości. Zrozumienie wszystkich możliwości jakie możemy wykonać podczas ruchu zajmie nam kilka chwil. Gra się płynnie, bez dużych przerw między ruchami, a sytuacja na planszy zmienia się błyskawicznie. Rozgrywka jest krótka, nawet przy pełnej obsadzie.
Wydawać by się mogło, że przez losowe wyniki na kościach będziemy mieć ograniczone możliwości. Nic bardziej mylnego. Nawet gdy wyrzucone wyniki nie spełniają naszych oczekiwań, możemy wykonać mniej lub bardziej korzystną akcję. W sytuacji mocno niesprzyjającej możemy także skorzystać z kryształu, aby przerzucić wyniki na kościach. Pozwala nam to w pewnym stopniu kontrolować losowość obecną podczas rozgrywki.
Dzięki wielu zmiennym występującym w rozgrywce (wyniki na kościach, duża zmienność w płytkach i kartach) regrywalność stoi na wysokim poziomie. Co ważne nieskomplikowane zasady dają nam sporo możliwości. Do wygranej niezbędne będzie optymalizowanie swoich poczynań i podejmowanie odpowiednich decyzji we właściwym momencie. Być może zamiast zakupu rubinu korzystniejsze okaże się pozyskanie kolejnych żetonów towarów?
Moim zdaniem gra sprawdza się lepiej w wariancie dla 3 i 4 graczy, niż w rozgrywce dwuosobowej. Dlaczego? Przy większej ilości graczy zdobywanie rubinów jest o wiele trudniejsze, a dostępne możliwości szybko ulegają zmianom. Taka sytuacja wymusza na nas wykorzystanie kart i żetonów meczetu dostępnych w grze, co w rozgrywce dwuosobowej już nie jest tak opłacalne.
Mimo tego małego minusu jest to dobra pozycja na krótkie wieczorne granie, gdy czasu jest niewiele, a mimo to chcemy spędzić wspólnie czas przy planszówce. Osobiście nie grałem w klasyczną wersję “Istambułu”, więc nie mogę porównać tych dwóch pozycji. Według współgraczy, którzy mieli okazję wypróbować oba tytuły, gra kościana ma mało wspólnych cech z wersją planszową, lecz mimo to uważają, że jest interesująca i z przyjemnością zasiadali do wspólnych rozgrywek.
Przykuwające uwagę grafiki, ładne wykonanie elementów i “polowanie” na rubiny wprowadza nas w świat kupców. Jednak klimat w grze nie jest silnie odczuwalny. Skupiamy się raczej na jak najlepszym wykorzystaniu możliwości w każdej turze, aby powoli budować przewagę nad przeciwnikiem.
Do testów otrzymaliśmy obcojęzyczną wersję gry (angielsko-niemiecką). Tytuł, poza instrukcją, jest absolutnie niezależny językowo. Sam spis zasad również nie powinien sprawić problemów osobie, która tak jak ja, opanowała język obcy na poziomie lekko poniżej średniej. W samej grze nie znajdziemy żadnego tekstu. Wszystkie informacje przedstawiane są symbolicznie.
Jeśli szukać szybkiej gry dającej sporo satysfakcji, chcecie troszkę pokombinować i lubicie czymś turlać – ten tytuł powinien się wam spodobać. Ja bardzo dobrze bawiłem się podczas każdej partii i jestem przekonany, że gra nie raz trafi jeszcze na nasz stół. Szczerze polecam!
Zalety:
- małe, poręczne pudełko,
- wysokiej jakości wykonanie,
- krótki czas oczekiwania na swoją kolejkę,
- proste zasady,
Neutralne:
- losowość (nieodłączna gdy w grze występują kości),
Wady:
- lepsza skalowalność na większa liczbę graczy,
Przydatne linki:
Gry planszowe kupisz w sklepie – Przystań Gier
Profil gry w serwisie Board Game Geek
Dziękujemy wydawnictwu Pegasus Spiele za przekazanie gry do recenzji
