Recenzja #76 Jungle Speed

26 grudnia 2017 Piotr Struś

„Jungle Speed” to pozycja, którą kojarzy większość graczy. Niepozorne czerwone pudełko skrywa w sobie talię kart, instrukcję oraz totem, o który łamać się będzie nie jeden paznokieć, a wielu z was nieraz będzie krzyczeć ze złości, że przeciwnik był szybszy o włos.

Informacje o grze

Autor gry: Thomas Vuarchex, Pierrick Yakovenko

Ilustracje: Franz Vohwinkel, Thomas Vuarchex, Pierrick Yakovenko

Wydawnictwo: Rebel

Liczba graczy: 2-8

Czas gry: 10 minut

Wiek: 7+

Mechaniki w grze: Pattern Recognition

Kliknij i zobacz oferty najtańszych sklepów

Wykonanie/elementy gry

Czerwone pudełko nie skrywa w sobie zbyt wielu elementów, ale ich wykonanie stoi na bardzo wysokim poziomie. Rdzeniem gry są solidnie wykonane karty, na których przedstawione są łudząco podobne do siebie kształty w najróżniejszych kolorach.

Wytrzymały drewniany totem, z uroczo wypalonym napisem Jungle Speed na jego końcu, będzie stanowił centrum naszego wszechświata. To o niego będziemy zażarcie walczyć. Nic nie zatrzyma nas przed jego złapaniem – nie będzie to gniew naszej dziewczyny, ani wrogie spojrzenia reszty współgraczy. Rywalizacja w tej grze stoi na porządku dziennym, a krew lejąca się z podrapanych palców będzie nam towarzyszyć przy każdej rozgrywce.

Materiałowy woreczek przeznaczony do chowania kart i totemu jest solidnie wykonany i śmiało może nam posłużyć również do ich przechowywania. Jedynym minusem jest słabej jakości pudełko, którego śmiało możemy się pozbyć.

Zasady gry

Przygotowanie gry polega na ustawieniu drewnianego totemu na środku stołu i w miarę równym rozstawieniu graczy wokół niego. Następnie dzielimy karty pomiędzy uczestników zabawy, a jeśli ich liczba nie będzie równa, nie należy się tym przejmować, gdyż sytuacja przy stole będzie się zmieniać dynamicznie.

Każdy z graczy umieszcza przed sobą stos zakrytych kart. W swojej turze zadaniem gracza będzie odsłonięcie wierzchniej karty ze swojego stosu i umieszczenie jej przed sobą awersem do góry. Każdą kolejną odkrywaną kartę będziemy umieszczać na poprzedniej. Szczegółem, na który trzeba zwrócić uwagę, jest sposób odwracania karty. Musimy to zrobić wykonując ruch od siebie, tak aby każdy z grających mógł zobaczyć rysunek w tym samym momencie. Gdy na stole pojawi się druga taka sama karta (nie liczą się kolory, tylko kształty), to ich właściciele rozpoczynają pojedynek i muszą czym prędzej złapać za totem!

Ważna informacja! Łapią go tylko osoby, przed którymi leżą identyczne karty, a nie wszyscy. Osoba, która przegrała pojedynek, wkłada pod swój zakryty stos karty wyłożone zarówno przez siebie, jak i przez przeciwnika. W ten sposób tracimy odkryte karty i przybliżamy się do wygranej, ponieważ celem gry jest pozbycie się ich wszystkich.

Jeśli ktoś sądził, że powinien brać udział w pojedynku, a jednak karta przez niego wyłożona nie była identyczna z żadną inną odkrytą kartą na stole (a uwierzcie, że karty są łudząco do siebie podobne), zabiera wszystkie odkryte karty współgraczy i dodaje je do swojego stosu zakrytych kart.

W sytuacji gdy kilka osób na raz trzyma totem, to wygrywa ten, kto ma najwięcej palców na totemie. Jeśli tutaj też jest remis, wygrywa osoba, która ma rękę najniżej na totemie. Należy pamiętać, że totem jest święty! Ten kto go przewróci, skazany jest na gniew bogów – “wzbogaci” się on o wszystkie odkryte na stole karty.

Żeby rozgrywka nie była tak prosta, mamy kilka kart, które wprowadzają niemałe zamieszanie przy stole.

Białe strzałki skierowane do środka – kiedy ta karta pojawi się na stole, wszyscy na raz muszą złapać za totem! Ten kto wygra, wkłada swoje odsłonięte karty pod totem. W czasie gry zbiera je pierwsza osoba, która przegra pojedynek lub pomyli się.
Szare strzałki skierowane na zewnątrz – pojawienie się tej karty oznacza, że wszyscy gracze na „trzy, cztery” odsłaniają po jednej nowej karcie i reagują zgodnie z tym, co się dzieje. Spostrzegawczość i zwinność to dwie cechy potrzebne w tych sytuacjach – często zdarza się, że nagle trzy lub więcej osób toczy pojedynek! Przy stole śmiechu jest więc co niemiara, a i pomyłki w tym momencie są na porządku dziennym. Im więcej osób tym weselej!
Kolorowe strzałki skierowane do wewnątrz – od tego momentu znaczenie mają kolory figur, a nie ich kształty! Karta ta działa do momentu zakrycia jej przez inną kartę. Przez tę chwilę musimy szybko przestawić się na tryb zwracania dużej uwagi na kolory, a nie na kształty, co wbrew pozorom nie jest to takie łatwe.

Podsumowanie

Jakie są moje wrażenia z rozgrywki? Bardzo pozytywne. Gra kojarzy mi się z ogromną dozą śmiechu, zabawy, konkurencji i złością przyjaciół, gdy po raz kolejny przeciwnik zabiera im sprzed nosa totem. Proste zasady, które zrozumie każdy gracz, małe pudełko, które można zabrać ze sobą wszędzie (a w zasadzie woreczek) i szybki czas rozgrywki, są idealnymi wyznacznikami gry imprezowej dla większej, jak i mniejszej (moim zdaniem minimum czteroosobowej) liczby graczy. Jedynym minusem jaki zauważam po wielu rozegranych partiach, jest fakt, iż osoby znające kształty i ich ułożenie na kartach, mają znaczną przewagę nad nowymi graczami.

Jeżeli to nas nie zniechęca i mamy czas oraz ochotę na to, aby zaznajomieni z pozycją gracze ogrywali nas partia za partią, to polecam się nie poddawać i trenować do momentu, aż ostatecznie uda wam się pokonać junglo-speedowych wyjadaczy. Rozegraliśmy niezliczone ilości partii, tych dłuższych i krótszych. Nie spotkaliśmy się jeszcze z osobą, której ta gra nie przypadłaby do gustu.

Dodatkowym atutem gry jest jej niezniszczalny totem – nawet gdy przeleci przez pół pokoju, to i tak nie musimy się obawiać, że coś mu się stanie. O dziwo, również karty są wykonane bardzo solidnie i mimo nerwowości często występującej przy stole, po wielu partiach nadal są w dobrym stanie i nie widać po nich nadmiernego zużycia.

Jungle Speed to już klasyk wśród gier imprezowych. Moim zdaniem to obowiązkowa, imprezowa pozycja w każdej planszówkowej biblioteczce gracza.

Zalety: