Recenzja #27 Wsiąść do Pociągu: Europa
Wsiąść do Pociągu to bardzo popularna seria gier o budowaniu kolei.W ciągu 13 lat wydawnictwo Days of Wonder przygotowało dla nas kilka wariantów gry podstawowej oraz rozszerzenia, które pozwalają dopasować rodzaj zabawy do naszych preferencji i potrzeb. Jednak czy jest to gra dla każdego? O tym przekonacie się czytając pierwszy artykuł dotyczący tej właśnie serii.
Informacje o grze
Autor gry: Alan R. Moon
Ilustracje: Julien Delval
Wydawnictwo: Rebel/Days of Wonder
Liczba graczy: 2-5
Czas gry: 30-60 minut
Ranking BGG: Ogólny – 84, (Gry rodzinne – 8)
Wiek: 8+
Mechaniki w grze: Card Drafting, Hand Management, Route/Network Building, Set Collection
Obecnie najniższa cena gry to 111 zł (według serwisu Ceneo.pl) – kliknij i zobacz oferty sklepów.
Wstęp
Każdy gracz w swojej kolekcji posiada gry, które są dla niego wyjątkowe. Nawet jeśli po wielu latach zbierają już głównie kurz na półce, ani myśli się ich pozbyć. Być może była to jego pierwsza planszówka, a może to dzięki tej pozycji udało mu się kogoś wciągnąć w swój świat? Powodów jest zapewne tyle ilu graczy. Ja chciałbym przybliżyć wam grę, która dla mnie stała się wyjątkowa. Na tyle, że zgromadziłem już do niej pokaźną kolekcję dodatków, o których również opowiem Wam w kolejnych artykułach dotyczących tej znanej serii.
Wsiąść do Pociągu: Europa, bo właśnie o tej grze chcę Wam opowiedzieć, to gra wydawnictwa Days of Wonder (polskie wydanie – Rebel), w której budujemy własne linie kolejowe. Jest to gra dla 2-5 graczy, z czasem rozgrywki oscylującym w granicach 30-90 minut. Naszym zadaniem w grze będzie połączenie miast wskazanych na wybranych przez nas kartach biletów celu, za co otrzymamy odpowiednią gratyfikację punktową.
Wykonanie/elementy gry
Wykonanie gry stoi na wysokim poziomie. W pudełku znajdziemy solidną planszę, która przedstawia mapę Europy. Brak na niej Polski, jednak na szczęście nie do końca. Odnajdziemy tu dwa polskie miasta: Warszawę oraz Danzig, czyli Gdańsk, znajdujący się w granicach zaboru Pruskiego. Plansza jest czytelna z wyraźnie zaznaczonymi miastami i połączeniami między nimi. Znajdziemy na niej także tor punktacji oraz grafikę przedstawiającą zasady punktowania za liczbę wagoników, które są potrzebne do wybudowania połączenia pomiędzy dwoma sąsiadującymi miastami. Oczywiście im więcej wagoników wymaga połączenie tym wyżej jest ono punktowane.
Wspomniane wagoniki wykonane są z dość twardego plastiku, a każdy gracz otrzymuje ich w swoim zestawie kolorystycznym 45. Otrzymujemy także po 3 figurki dworców kolejowych w każdym kolorze oraz kilka zapasowych wagoników. Plastikowe elementy powinny wytrzymać nawet najbardziej zażarte rozgrywki, chyba że w trakcie ich trwania będą poddane działaniu ekstremalnych warunków takich jak np. psie zęby.
Z grą otrzymujemy również dwie talie kart – jedną przedstawiającą wagony w różnych kolorach i tęczowe lokomotywy oraz drugą z biletami określającymi cele podroży. W mojej opinii karty są dobrej jakości, jednak na pewno będzie to pierwszy element, na którym zaobserwujemy ślady użytkowania, jeśli nie zostaną zabezpieczone. Istnieje także możliwość zamówienia sobie świeżego zestawu kart ze strony wydawnictwa, kiedy ocenimy stan posiadanych elementów jako niezadowalający.
Ostatnie elementy gry to drewniane znaczniki punktacji oraz instrukcja w języku polskim.
Grafika, zarówno na kartach jak i na planszy, prezentuje się bardzo ładnie. Wszystko jest ze sobą spójne, a kolory są dobrze dobrane. Szczególnie efektownie gra prezentuje się pod koniec rozgrywki, gdy cała plansza poprzecinana jest ciągami wagoników w różnych kolorach. Tworzy to bardzo przyjemny dla oka efekt 3D i daje poczucie „stworzenia własnego dzieła”. Jednak jest to odczucie subiektywne i to Wam pozostawiam końcową ocenę.
Zasady Gry
Co do zasad, to są one bardzo proste. Każdy gracz rozpoczyna grę z zestawem 4 kart wagonów i od 2-4 biletów celu. Następnie wybiera jedną z 4 dostępnych w grze akcji i wykonuje ją. Te akcje to:
1. Dobieranie kart wagonów – z puli kart jawnych(dwie karty wagonów lub jedną lokomotywę), bądź „w ciemno”
2. Wybudowanie trasy pomiędzy miastami – aby to zrobić gracz musi wcześniej zebrać na ręce odpowiednią liczbę kart wagonów w kolorze trasy, która jest równa liczbie umieszczanych wagoników. Mamy trzy rodzaje tras:
- Promy – do ich wybudowania wymagana jest określona liczba lokomotyw.
- Tunele – Gdy chcemy wybudować tunel musimy posiadać wymaganą liczbę kart wagonów w określonym kolorze. Następnie odkrywamy trzy karty z wierzchu talii. Jeśli zobaczymy tam kartę w kolorze z jakiego chcemy zbudować połączenie lub lokomotywę, będziemy musieli dołożyć odpowiednio od 1-3 kart danego koloru z ręki. Dopiero wtedy uda nam się przebyć góry.
- Zwykłe połączenia – Wymagana jest jedynie odpowiednia liczba kart wagonów w odpowiednim kolorze.
3. Dobranie biletów celu– gracz pozostawia minimum jedną z trzech właśnie dobranych kart
4. Wybudowanie dworca – pozwala on wykorzystać jedną z tras biegnących z miasta, w którym został postawiony, należącą do innego gracza.
Gra toczy się do momentu, w którym jednemu z graczy pozostaną tylko dwa lub mniej wagoniki. W tym momencie każdy przy stole (łącznie z osoba uruchamiającą koniec rozgrywki) wykonuje swoja ostatnia turę. Gracze punktują za wykonane karty biletów (otrzymują ujemne punkty za niezrealizowane cele) oraz własne połączenia pomiędzy miastami. Dodatkowo gracz będący właścicielem najdłuższej nieprzerwanej linii kolejowej otrzymuje 10 bonusowych punktów.
Rozgrywka i wrażenia
Jak widzicie gra ma proste zasady, do wytłumaczenia w 5 minut, tak więc jeżeli jest to nasz pierwszy raz, nie zmęczymy i nie zanudzimy się czytając instrukcję. Również wprowadzając nowych znajomych wystarczy chwila i już będą w stanie grać samodzielnie. Oczywiście aby mieć płynność wykonywania akcji i umieć w pełni świadomie określić, co jest dla nas lepszym zagraniem, potrzebujemy przynajmniej jednej rozgrywki. Kolejną zaletą jest fakt, że gra jest bardzo dynamiczna. Czas oczekiwania na kolejny ruch jest krótki. Wpływa na to przede wszystkim ograniczona liczba możliwych akcji i fakt, że w swoim ruchu możemy wykonać jedną z nich. Zdarzają się momenty przestoju, kiedy ktoś zajmie trasę, którą planowaliśmy wykorzystać, jednak nie spowalnia to znacząco gry.
Jeśli chodzi o losowość, to jest jej oczywiście sporo. Mam na myśli szczególnie dobieranie kart wagonów, gdyż jesteśmy uzależnieni od pięciu kart widocznych na stole lub ich doboru z zakrytego stosu. Czasami przez dłuższy czas możemy nie dostać koloru, który potrzebny jest nam do realizacji planu. W takich przypadkach możemy poszukać innej drogi do celu, aczkolwiek fakt ten może nieco frustrować. Ograniczono natomiast losowość w dobieraniu kart biletów. Po pierwsze dociągamy 3 karty i zostawiamy przynajmniej jedną, więc szanse na trafienie odpowiadającego nam biletu są większe. Po drugie w tej wersji gry występuje podział na trasy długie i krótkie.
Tras długich jest tylko 6, są one wyżej punktowane i otrzymujemy je jedynie na początku gry. Każdy z graczy ma do dyspozycji jedną taką trasę i sam decyduje czy chce ją zachować, czy też nie. Na dalszym etapie gry dobieramy jedynie krótkie trasy, które pod względem wartości punktowej są do siebie zbliżone.
Co do stopnia trudności, to pudełko informuje nas, że w grę mogą grać dzieci od lat 8 i ten wiek wydaje mi się odpowiedni, choć również część młodszych graczy powinna dać sobie radę. Elementem charakterystycznym dla tej części serii, który dodatkowo ułatwia nieco rozgrywkę i wpływa na zmniejszenie możliwych negatywnych emocji podczas gry, są dworce. Dzięki nim nie zaboli nas tak bardzo fakt, że ktoś wybudował swoją linię, nim my zdążyliśmy to zrobić. Patrząc z perspektywy gracza początkującego, uważam to za zaletę i dobrą modyfikację. W późniejszym czasie możemy z niej po prostu zrezygnować i podnieść poziom rywalizacji.
Skoro o rywalizacji mowa, to wspomnieć należy, że pod tym względem gra wypada dużo lepiej w wariancie 3 i 5 osobowym. Przy grze w dwu i czteroosobowym składzie rozgrywka jest luźniejsza i spokojniejsza. Z perspektywy czasu, szczególnie do gry dwuosobowej poleciłbym inne części serii. Nie zmienia to faktu, że na początku grając jedynie z żoną, również bawiliśmy się dobrze.
Odczucia towarzyszące rozgrywce możemy podzielić w zależności od tego na jakim etapie zaawansowania jesteśmy, co postaram się opisać na własnym przykładzie. Kiedy pierwszy raz usiedliśmy do gry byliśmy zachwyceni. Szybko przyswoiliśmy zasady, w zasadzie nie mieliśmy żadnych wątpliwości. Było trochę kombinowania i rywalizacji, sporo emocji, niepewność podczas podliczania punktów i myśl – następnym razem muszę spróbować inaczej. Od razu usiedliśmy do kolejnej partii. Grało się płynnie, szybko, czuć było pracujące szare komórki, jednak bez wielkiego zmęczenia i oczywiście satysfakcję z wygranej.
Jeśli jesteście na podobnym etapie, to gra powinna Was zadowolić w 100%. My w krótkim czasie rozegraliśmy sporo partii i dość szybko zapragnęliśmy czegoś więcej, jednak „Pociągi” nadal wracały na stół. Zakochaliśmy się w grze na tyle, że postanowiliśmy kupić pierwszy dodatek i okazało się to świetnym pomysłem. Tu dochodzimy do drugiego etapu, w którym ta gra nie będzie już odpowiadała każdemu. Jest to gra prosta, z ograniczoną ilością decyzji do podjęcia. Z czasem możemy mieć wrażenie, że ciągle robimy to samo i gra nie angażuje już naszego umysłu. W tym momencie albo porzucimy ją na rzecz innych bardziej zaawansowanych tytułów albo stwierdzimy, że pomimo to nadal odczuwamy przyjemność z gry i chętnie zasiądziemy do partyjki od czasu do czasu. Wtedy też możemy skorzystać z licznych dodatków, które skutecznie przełamują monotonię pojedynczej planszy.
Podsumowanie
Tak więc Wsiąść do Pociągu: Europa to bardzo dobra pozycja dla graczy rozpoczynających przygodę z grami planszowymi. Moim zdaniem najlepsza na początek, jeśli będziecie grali również w większym gronie. Jest bardziej sprawiedliwa dzięki podziałowi na długie i krótkie trasy oraz ograniczająca negatywną interakcję, dzięki możliwości budowania dworców. Rozgrywki dwuosobowe nie będą na pewno aż tak emocjonujące, jednak także tutaj poczujecie ducha rywalizacji, choć w spokojniejszym wydaniu. Gdybyście na horyzoncie mieli jednak tylko dwuosobowe partie, powinniście rozpocząć od innej wersji tej wspaniałej serii. Gracze bardziej zaawansowani, także odnajdą w tej grze przyjemność z rozgrywki i będą mogli dzięki niej zarażać swoją pasją kolejne osoby.
Zalety
- Proste zasady
- Dynamiczna rozgrywka
- Krótki czas oczekiwania na swój ruch
- Bardzo ładne wykonanie
- Łatwa do wytłumaczenia
- Bardzo dobra do wprowadzenia nowych graczy
- Prosta, jednak wymagająca myślenia
Wady
- Może się okazać zbyt prosta dla bardziej zaawansowanych graczy
- Średni poziom losowości
- Gra 2-osobowa dostarcza zdecydowanie mniej emocji.
Przydatne linki:
Kliknij i znajdź najtańszą ofertę
*Otwierając okienka kolejnych sklepów na Ceneo sprawiasz, że otrzymujemy drobną bonifikatę, z której utrzymujemy serwer i domenę. Nic cię to nie kosztuje, a dokładasz małą cegiełkę w rozwoju serwisu, który jest całkowicie wolny od reklam.
