Recenzja #19 Sherlock

Sherlock to lekka gra dedukcyjna w klimatach powieści Sir Arthura Conana Doyla. W tej grze każdy może być tym złym, czy jesteś na tyle sprytny by wpaść na trop przestępcy?

Informacje o grze

Autor gry: Hope S.Hwang

Ilustracje: Vincent Dutrait

Wydawnictwo: Granna

Liczba graczy:  2-4

Czas gry: 15 minut

Ranking BGG: Ogólny – 5715 (stan na dzień 17 lipca 2017 roku)

Wiek: 10+

Mechaniki w grze: Gra dedukcyjna

Cena gry to około: 25 zł (według serwisu Ceneo.pl)

Krótki opis z pudełka

„Na znanych bohaterów pada cień podejrzenia – jeden z nich jest przestępcą. Kto z Was rozwiąże zagadkę i wskaże złoczyńcę ukrywającego się wśród prawych obywateli?

W Sherlocku liczy się precyzja myślenia, umiejętność łączenia faktów i wyciągania poprawnych wniosków. Gracze ścigają się, kto jako pierwszy rozwiąże zagadkę i prawidłowo wskaże przestępcę. To wspaniała intelektualna uczta dla każdego młodego detektywa! ”

Wykonanie

Po otwarciu pudełka ujrzymy kilka ciekawych elementów.

Niezwykle klimatycznie i pięknie ilustrowane parawaniki dla czterech graczy, które składają się w jeden cały krajobraz.

Instrukcję, która jest bardzo dobrze napisana, krótka i zawiera liczne przykłady, które pomagają nam zrozumieć grę.

13 klimatycznych kart, na których znajdziemy znane postacie z opowieści o Sherlocku Holmesie. Na kartach znajdziemy symbole, które cechują każdą z postaci.

Dostajemy także skoroszyt, na którym będziemy prowadzili notatki. Każda kartka jest dwustronna i może być użyta dwukrotnie, co wpływa na mniejsze ich zużycie.

Rozgrywka

Po ustaleniu pierwszego gracza, bierze on wszystkie 13 kart, tasuje je i wykłada na środek stołu jedną kartę zakrytą – to właśnie jest nasz przestępca, którego szukamy.

Pozostałe kart należy rozdać po równo wszystkim graczom (w rozgrywce dwuosobowej wygląda to nieco inaczej, o czym później). Czyli w przypadku gry na trzech graczy, każdy dostaje po cztery karty, a w przypadku czteroosobowej rozgrywki, po trzy. Następnie każdy z graczy otrzymuje jeden arkusz dochodzenia i parawanik, który będzie zasłaniał prowadzone przez nas notatki. Teraz naszym zadaniem jest wpisanie w arkuszu imion wszystkich graczy biorących udział w rozgrywce, a następnie dokładne przeliczenie wszystkich symboli i zapisanie tego w odpowiednim miejscu w arkuszu (ilość fajek, żarówek, pięści itd.)

Następnie wszyscy wykonują swoje ruchy zgodnie z kierunkiem obrotu wskazówek zegara. Gracz musi poprzez dochodzenie, wywnioskować, która postać jest przestępcą. Na początku wiemy, że postacie, które są w naszym posiadaniu na pewno nim nie są, więc trzeba zacząć zadawać pytania innym graczom, by ustalić jakie postacie znajdują się na ich kartach. Aktywny gracz w swojej turze ma do dyspozycji trzy możliwości (są one również zaznaczone po naszej stronie parawanu):

• Śledztwo
• Przesłuchanie
• Oskarżenie

Dzięki akcji śledztwa, możemy wybrać jeden z dostępnych symboli i spytać czy pojawia się on na kartach naszych oponentów. Jeśli taki symbol znajduje się choćby na jednej karcie przeciwnika, ta osoba musi nam o tym powiedzieć i podnieść rękę. Gracze w tym momencie nie ujawniają ilości danych symboli, ale informują o fakcie ich posiadania. Dzięki akcji przesłuchania, gracz aktywny może wskazać tylko jedną osobę i zapytać ją o dokładną ilość danych symboli. Osoba ta, musi podać prawdziwe informacje. Ostatnią akcją jest oskarżenie – czyli gracz wskazuje postać, która jest przestępcą, następnie odkrywa w tajemnicy przed innymi kartę ze środku stołu i sprawdza, czy udało mu się poprawnie wytypować. Jeśli tak – wygrywa, jeśli nie – odpada z gry, ale nadal musi odpowiadać na pytania graczy.

Przy dwóch graczach reguły gry są nieco inne. Jakie zmiany zachodzą:

• na środku stołu w początkowym etapie umieszczamy nie jedną kartę, a aż trzy, a środkowa karta to przestępca,
• dzięki akcji śledztwa możemy wybrać jedną z dwóch kart ze środku stołu znajdujących się obok przestępcy i wymienić ją na jedną z naszych kart, przy czym kładziemy ją na stole obrazkiem postaci do góry,
• jeśli obie karty obok przestępcy są już odkryte, to gracz nie może korzystać już z akcji śledztwa.

Wariant zaawansowany nieco komplikuje całe dochodzenie. Jakie zmian doświadczymy?

1. Na początku rozgrywki, już po otrzymaniu kart, gracze ustalają w jakiej kolejności ustawią swoje postacie. Gracz, który udziela odpowiedzi na zadane pytanie, nie bierze pod uwagę ikon znajdujących się na ostatniej w kolejności karcie.
2. Na samym początku tury gracza, musi on przełożyć swoją pierwszą kartę na koniec kolejki (w ten sposób staje się ona ostatnią), robi to nawet w przypadku gdy odpadł już z rozgrywki.

*w przypadku rozgrywki dwuosobowej, gdy korzystamy z akcji śledztwa, zabraną kartę ze środku stołu umieszczamy w miejscu karty, którą właśnie wymieniliśmy.

Zwycięża ten z graczy, któremu jako pierwszemu udało się wskazać poprawnie przestępcę lub gdy wszyscy (poza jednym graczem) poprzez niepoprawne typowanie – odpadli z rozgrywki.

Podsumowanie

Sherlock to bardzo prosta gra dedukcyjna, która pokazuje pazur w wersji zaawansowanej. Podstawowa wersja jest bardzo prosta i czasem potrafi się skończyć nawet po jednej czy dwóch kolejkach – wszystko zależy od ułożenia kart i zadanych pytań. Może to być nieco wkurzające, gdyż tak naprawdę po zadanym pytaniu nie możemy od razu wskazać przestępcy, tylko musimy poczekać, aż ponownie przyjdzie nasza kolej. Dzięki naszemu pytaniu inne osoby, mogą wpaść na rozwiązanie zagadki i po prostu zgadnąć kto jest przestępcą. Musimy być tego świadomi, że takie sytuacje mogą się zdarzać. Można też próbować, zadawać takie pytania, które nie wskażą jednoznacznie przestępcy, ale to może być dosyć ciężkie.

W wariancie zaawansowanym jest dużo ciężej, gdyż zadając pytania, nie zawsze uzyskamy poprawną odpowiedź i tutaj sprawy się komplikują. Z pewnością wariant zaawansowany jest ciekawszy i może sporo namieszać, ale wszystko zależy od ułożenia kart. Mi osobiście bardziej do gustu przypadł jednak wariant zaawansowany, gdyż trwa on zdecydowanie dłużej (około 15-25 minut). Czas gry w wariancie prostym może oscylować w granicach od 5 do 15 minut, w zależności od ułożenia kart.

Czy gra działa na dwie osoby? Tak, ale nie jest to dla mnie zadowalające i nie polecam grania w takim gronie. Myślę, że rozgrywka jest zdecydowanie najciekawsze gdy mamy komplet graczy. Przy trzech osobach jest pop prostu ok. Jeśli chodzi o regrywalność to tytuł ten pozwala nam się bawić wiele razy, bo za każdym razem ułożenie kart jest inne, jednak zdecydowanie bardziej chce się grać w wariant zaawansowany. Uważam, że ten prostszy może służyć jako takie szkolenie, które ma wprowadzić graczy w mechanizm gry, potem można już śmiało grać tylko ten drugi.

Z racji, że jest to gra o Sherlocku Holmesie i o poszukiwaniu przestępcy, powinniśmy czuć klimat. Niestety tego klimatu tam nie ma, gracze skupią się tylko na dedukcji, zadawanych pytaniach – czyli suchej mechanice. Pomimo pięknych grafik i całkiem przyzwoitego wykonania, nie czułem, że jestem detektywem, który bierze udział w śledztwie. Tak jak wspomniałem grafiki postaci na kartach i parawanikach są bardzo ładne. Jednak muszę się przyczepić samego parawaniku, jest on niestety bardzo mały i ciężko zakrywać prowadzone przez nas notatki, dlatego zalecam zachowanie dużych odległości od siebie. Samo prowadzenie notatek może wydać się początkowo dosyć skomplikowane, jednak po jednej rozgrywce zazwyczaj potrafimy już wszystko prawidłowo notować, ale wciąż musimy być bardzo ostrożni, gdyż jedna zła zanotowana informacja może przesądzić o błędnych wnioskach, a tym samym o naszej porażce.

Sherlock to lekka, dedukcyjna gra rodzinna, która z pewnością przypadnie do gustu wszystkim fanom tego typu mechaniki. Sam osobiście uwielbiam ten rodzaj zabawy, ale w tym przypadku podobał mi się tylko wariant zaawansowany i tylko w przypadku większej liczby graczy. Czasami można nieźle się nagłowić, a i tak nie uda nam się wskazać poprawnie mordercy. Często musimy ryzykować, ponieważ inni gracze mogą nas ubiec w poprawnym typowaniu. Dużą uwagę musimy zwracać na to jakie pytania zadają nasi współtowarzysze i sami musimy być ostrożni, by nie zdać takiego pytania, które jednoznacznie wskaże przestępce. Jeśli Alchemicy to gra, która była barierą nie do przebicia, a chciałbyś pobawić się w dedukcję, to ta gra jest zdecydowanie dla Ciebie. Jeśli szukasz lekkiej gry dedukcyjnej, w której możecie trochę pogłówkować, to Sherlock również się sprawdzi, tym bardziej, że nie trzeba dużo miejsca i czasu. Idealnie sprawdza się jako filler między większymi tytułami.

Gdyby skończyły się Wam arkusze, możecie ja kupić w sklepie Granny, pod tym adresem.

Zalety

• piękne grafiki na kartach i parawanikach,
• wariant zaawansowany,
• sporo dedukcji jak na tak małą grę,
• krótki czas gry,
• ciekawa mechanicznie,
• spora regrywalność,
• cena,
• idealnie sprawdza się jako filler,

Wady

• wariant prosty jest za prosty,
• zbyt małe parawaniki,
• dużo zależy od ułożenia kart,
• jedna pomyłka może zadecydować o przegranej,
• wariant dwuosobowy,
• brak klimatu,

Przydatne linki:

Znajdź najtańszą ofertę

*Otwierając okienka kolejnych sklepów na Ceneo sprawiasz, że otrzymujemy drobną bonifikatę, z której utrzymujemy serwer i domenę. Nic cię to nie kosztuje, a dokładasz małą cegiełkę w rozwoju serwisu, który jest całkowicie wolny od reklam.

Link do strony wydawnictwa Granna

Profil gry w serwisie Board Game Geek

Dziękujemy wydawnictwu Granna za przekazanie gry do recenzji