Recenzja #285 7 Cudów Świata

Rzadko która gra potrafi przetrwać w świadomości graczy tak długo, jak „7 Cudów Świata”. Postanowiłem więc sprawdzić ten fenomen, napędzany swego rodzaju pustką, odczuwaną podczas kilku planszówkowych spotkań. Czy to faktycznie „cudowna” gra?

Informacje o grze

Autor gry: Antoine Bauza

Ilustracje: Antoine Bauza, Miguel Coimbra

Wydawnictwo: Rebel

Liczba graczy: 2-7

Czas gry: 30 min

Wiek: 10+

Mechaniki w grze: Card Drafting, Drafting, Hand Management, Set Collection, Simultaneous Action Selection, Variable Player Powers

Przegląd elementów i zarys zasad

„7 Cudów Świata” to przede wszystkim karty. Solidnie wykonane, pełne kolorowych ilustracji, podzielone na 3 ery i kilka rodzajów, różniących się od siebie kolorem. W zasadzie to one tworzą grę. W pudełku znajdziecie oczywiście nieco więcej. Największym elementem będą plansze cudów świata, czyli serce naszej cywilizacji. Oprócz nich pozostanie nam wypchnąć tylko kilkadziesiąt żetonów monet i konfliktów oraz zapoznać się z niedługą i świetnie napisaną instrukcją.

Zasady w „7 Cudów Świata” są proste i da się je wytłumaczyć w kilka minut. Niech nie przerazi Was 10- stronicowa instrukcja, ponieważ mimo że wydaje się długa, zawiera w sobie dużą liczbę ilustracji opisujących zasady. Napisana jest ona w sposób przejrzysty i bardzo czytelny.

Dostępne karty dzielimy na 3 ery, z których, w zależności od liczby graczy, część musimy odłożyć do pudełka. Karty podzielone są na kilka typów: brązowe (surowce), szare (dobra), niebieskie (budowle cywilne), zielone (budowle naukowe), żółte (budowle handlowe), czerwone (budowle wojskowe) oraz fioletowe (gildie). Wszystkie karty zbudowane są w taki sam sposób. W lewym górnym rogu zawsze przedstawiony jest koszt budowy karty lub nazwa karty, dzięki której można ją wybudować za darmo. Na środku mamy przedstawiony zysk z karty. W prawym dolnym rogu widnieją nazwy budowli, które można dzięki wybudowanej karcie wystawić za darmo w przyszłych erach.

Jak więc pokrótce wygląda rozgrywka? Na początku gry otrzymujemy losowo wybrany cud świata. Każdy z graczy otrzymuje 7 kart, z których decyduje się zostawić jedną. Resztę przekazuje swojemu sąsiadowi (w zależności od ery jest to ruch w lewą lub w prawą stronę). Gracze równocześnie pokazują wybrane karty. Nasz wybór może posłużyć do wybudowania nowej budowli w mieście (ponosimy wtedy koszt budowy), wzniesienia fragmentu cudu świata (również musimy ponieść koszty przedsięwzięcia) lub prostej sprzedaży, za którą otrzymamy 3 monety. Era kończy się w momencie odrzucenia ostatniej karty w drafcie.

Brzmi banalnie, prawda? Uwierzcie na słowo, grą mogą świetnie bawić się zarówno zaawansowani, jak i początkujący gracze i wszyscy będą mieli niemalże równe szanse od samego początku.

Recenzja

7 Cudów Świata to moim zdaniem obowiązkowa pozycja na półce. Nawet jeśli z reguły grywacie w mniejszym 2-4 osobowym gronie. W mniej licznym składzie gra sprawdza się, szczególnie jeśli nie macie zbyt wiele czasu na partię. Większości z nas zdarzy się jednak zaprosić do domu odrobinę więcej znajomych i to właśnie wtedy „7 Cudów Świata” pokazuje swoją moc!

Mimo wielu graczy, czas gry pozostaje racjonalny. Proste i łatwe do zapamiętania zasady będą plusem dla nowicjuszy. Jednak doświadczeni gracze nie będą mogli grać z zamkniętymi oczami. Gra wymaga uwagi i skupienia, nie tylko na sobie, ale i na pozostałych kompanach. Zastosowana mechanika draftu wprowadza sporo interakcji. Decyzje, które przyjdzie nam podjąć nie są więc takie proste. Właściwe dobranie i wykorzystanie karty będzie wymagało odrobiny namysłu.

To w zasadzie esencja „7 Cudów Świata”, które mimo swoich lat, raczej nie mają konkurencji, jeżeli chodzi o tego typu grę. Na plus działa również wykonanie. Uwagę przyciągają grafiki, które idealnie wpasowują się w temat, natomiast ikonografia jest łatwa do przyswojenia. Mimo, że przy stole zasiąść może aż 7 osób, dzięki skupieniu się głównie na poczynieniach sąsiadów, w grze nie odczujecie przestojów, ponieważ wszyscy gracze w tym samym momencie podejmują decyzję o ruchu. Dzięki zrównoważonej punktacji i mnogości dróg do zwycięstwa, aż do końca gry nie będzie wiadomo kto zostanie ogłoszony zwycięzcą.

Na mojej półce gości też jej młodsza siostra: „7 Cudów Świata: Pojedynek”, który gorąco polecam do gry w 2 osoby. Tryb dwuosobowy w podstawowej wersji jest moim zdaniem doklejony odrobinę na siłę i nie odczuwa się takiej przyjemności z gry, jak w jej lepiej rozwiązanej młodszej wersji.

Podsumowanie

„7 Cudów Świata” to legenda, która w świecie gier planszowych jest niemalże nieśmiertelna. Teraz, kiedy sam miałem okazję ją przetestować, w ogóle mnie to nie dziwi! Co prawda nie będzie regularnym gościem na moim stole, gdyż rzadko zdarza mi się zasiadać przy stole z więcej niż 4 osobami. Jednak nawet u mnie zdarzają się momenty większej liczby gości, którym chciałbym pokazać grę nieskomplikowaną, z niskim progiem wejścia, ale przynoszącą dużo frajdy. Właściwie w tym jednym zdaniu leży podsumowanie całego fenomenu gry „7 Cudów Świata”.

Gorąco polecam każdemu kto szuka gry nie-imprezowej na wieczory w gronie przyjaciół i rodziny! Pamiętajmy również, że tytuł ten ma bardzo bogatą pulę rozszerzeń. Być może wtedy przystawka stanie się głównym daniem. O tym jednak przekonam się później, w miarę rozwoju naszej wspólnej relacji.

Mocne strony:

• świetne skalowanie od 3 graczy,
• mnogość dróg prowadzących do zwycięstwa,
• równe szanse od początku między graczami początkującymi a zaawansowanymi,
• proste zasady,
• krótki czas rozgrywki,
• dostępność wielu dodatków w przypadku ogrania wersji podstawowej
• piękne ilustracje.

Słabe strony:

• w przypadku chęci grania na 2 osoby polecam „7 cudów świata: Pojedynek”.

Przydatne linki:

Grę najtaniej kupisz tutaj

Link do strony wydawnictwa

Profil gry w serwisie Board Game Geek

Jeśli chcesz być na bieżąco i podoba Ci się nasz serwis, to zachęcamy do obserwowania nas na facebooku.

Grę do recenzji przekazało wydawnictwo Rebel. Bardzo dziękujemy!