Recenzja #1039 Halo Wieża

Autor gry: Luc Rémond

Wydawnictwo: Lucky Duck Games

Liczba graczy: 2

Czas gry: 20 minut

Wiek: 12+

Gra została przekazana mi bezzwrotnie w ramach recenzji od wydawnictwa Lucky Duck Games. Nie miało to wpływu na kształt mojej opinii.

Współpraca reklamowa z Ceneo.pl

Halo Wieża to gra traktująca o pilotowaniu samolotu, a dokładniej, przedstawia sam proces lądowania. Gracze wcielą się tutaj w dwójkę pilotów i poprzez umiejętne zarządzanie kośćmi w tajemnicy przed drugim pilotem będą podejmować trudne decyzje. Ograniczona komunikacja, sporo emocji, niesamowity klimat, a to wszystko podczas ogrywania 21 scenariuszy o zróżnicowanym stopniu trudności. Każde lotnisko to nowe wyzwanie.

W Halo Wieża dwójka graczy wciela się w rolę pilotów, a mechanika gry i decyzje graczy podejmowane w trakcie podchodzenia do lądowania świetnie oddają klimat tego procesu. Mamy tutaj kokpit samolotu, składający się z kilku elementów i podzespołów, nad którymi mamy kontrolę. Jeden z trybów pozwala również na rozgrywkę pod presją czasu, co jeszcze bardziej zaostrza emocje. Na domiar złego komunikacja między pilotami jest ograniczona do rozmów jedynie między kolejnymi rundami. W jej trakcie możemy jedynie polegać na intuicji w odczytywaniu intencji drugiego pilota, co wzmacnia napięcie i budzi emocje.

Gracze muszą w tajemnicy przed drugim pilotem zarządzać czterema kośćmi i kolejno umieszczać je w innych miejscach kokpitu. Musimy wykonać obowiązkowe akcje takie jak balansowanie przechyłem samolotu, czy też kontrola jego prędkości. Inne akcje pozwolą na wysuwanie podwozia i klap, łączenie się z wieżą kontrolną celem usunięcia samolotów z toru kolizyjnego, przygotowanie hamulców, czy też chwilowy odpoczynek na kawce, który pozwoli w przyszłości zmienić wartość kości. Ograniczona komunikacja sprawia, że gra staje się przez to zdecydowanie bardziej wymagająca i angażująca – wymaga od graczy niewerbalnego porozumiewania się, choćby poprzez kości i decyzje podjęte w trakcie, które mogą coś sugerować.

Halo Wieża ma do zaoferowania wiele różnorodnych scenariuszy o rosnącym poziomie trudności, które wprowadzają nowe mechaniki. I tak też pojawią się oblodzone pasy startowe, wycieki paliwa, pilot adept, czy też silne wiatry. Co więcej, jeśli ukończymy wszystkie scenariusze dostępne w pudełku, dodatkowe znajdziemy na odpowiedniej stronie internetowej. Wszystko to sprawia, że gracze mogą dostosowywać rozgrywkę do własnych preferencji, wybierając ulubione moduły, czy też odpowiedni poziom trudności. Dzięki takiemu rozwiązaniu gra staje się bardzo regrywalna.

Niewielkie pudełko Halo Wieża skrywa w sobie wiele dobrze wykonanych elementów. Mamy tutaj planszę przedstawiającą kokpit samolotu ze specjalnymi wycięciami, przeźroczyste koło osi samolotu, żetony drewnianych samolotów i wiele dodatkowych żetonów. Nie mniej liczba komponentów nie jest przytłaczająca, przez co przygotowanie każdej rozgrywki nie zabiera dużo czasu. Tutaj wszystko jest na swoim miejscu i w zasadzie chwilę po otwarciu pudełka i wyborze scenariusza jesteśmy gotowi do gry.

Halo Wieża ma zaskakująco proste zasady. Nawet osoby takie jak ja, niemające nigdy styczności z kontrolowaniem samolotów, szybko się tutaj odnajdą. Co więcej, podczas pierwszej rozgrywki przechodzimy przez scenariusz „szkoleniowy”, który jest pozbawiony bardziej zaawansowanych modułów. Dopiero w kolejnych scenariuszach, dokładane będą kolejne elementy utrudniające rozgrywkę. Bardziej zaawansowani gracze również się tutaj odnajdą, gdyż głębia strategiczna wynikająca z zarządzania kośćmi stoi na naprawdę wysokim poziomie, zwłaszcza podczas rozgrywania bardziej wymagających scenariuszy.

Ograniczona komunikacja między pilotami podczas trwającej rundy to zdecydowanie nierealistyczne rozwiązanie, które dla niektórych może być dziwne. Przecież piloci rozmawiają ze sobą – zwłaszcza w trudnych momentach. Nie mniej warto pamiętać, że rozwiązanie to ma sens ze względu na mechanikę gry.

Tam, gdzie pojawiają się kości, pojawia się również losowość. Może mieć ona wpływ na rozgrywkę, zwłaszcza podczas rozgrywania bardziej wymagających scenariuszy – a to może generować frustrację u niektórych graczy. Również poleganie na intuicji drugiego współgracza sprawia, że rozgrywa może stać się nieobliczalna – nie mniej, za każdym razem generuje to sporo emocji. Z pewnością nie jest to gra, dla osób preferujących bardziej przewidywalne gry.

Halo Wieża to gra przeznaczona tylko i wyłącznie dla dwóch osób. Nie uda nam się w nią zagrać solo, ani w nieco większej grupie podczas bardziej licznych spotkań towarzyskich.

Mimo, że w grze dostępne jest aż 11 portów lotniczych i składających się na to 21 zróżnicowanych scenariuszy, to po pewnym czasie gra staje się schematyczna i powtarzalna. Z pewnością nie jest to tytuł przeznaczony dla osób szukających bardziej dynamicznych zmian w rozgrywce.

Halo Wieża to naprawdę wyjątkowa gra kooperacyjna, która z miejsca trafiła do grona naszych ulubionych gier dwuosobowych. Nigdy nie przypuszczałem, że powstanie gra traktująca stricte o lądowaniu samolotu i będzie ona tak wciągająca i budząca tak wiele emocji. Bardzo spodobało mi się tutaj zarządzanie kośćmi w tajemnicy przed drugim pilotem, ograniczona komunikacja i niewerbalne porozumiewanie się. Dobry pomysłem było również stopniowe zwiększanie poziomu trudności i dokładanie kolejnych modułów wpływających na rozgrywkę. Gra łączy w sobie niezwykłą prostotę zasad z głębią strategiczną i emocjonującą atmosferą. To tytuł obowiązkowy dla par i osób grających w duecie, które cenią sobie współpracę i wyzwania logiczne. To tytuł mający wiele zalet i kilka mało znaczących wad, który ma dużą szansę spodobać się każdemu. Polecam!

Grę najtaniej kupisz tutaj

Link do strony wydawnictwa

Więcej o grze na Planszeo

Jeśli doceniasz naszą pracę i zaangażowanie albo po prostu podoba Ci się nasz portal i to, co robimy, to możesz nas wesprzeć niewielką kwotą – za co bardzo dziękujemy!!!