Recenzja #385 Mysterium Park

5 grudnia 20205 grudnia 2020 Kamila Szrajber

W mieście pojawił się tajemniczy cyrk. Plotki głoszą, że w Mysterium Park dzieją się trudne do wyjaśnienia rzeczy, a nawet sam duch dyrektora krąży po jego zakamarkach. Wcielcie się w rolę śledczych i odkryjcie, co wydarzyło się w Mysterium Park, korzystając z pomocy ducha dyrektora, który szykuje dla Was wizje z zaświatów!

Informacje o grze

Autor gry: Oleksandr Nevskiy, Oleg Sidorenko

Ilustracje: Xavier Collette, M81 Studio

Wydawnictwo: Rebel

Liczba graczy: 2-6

Czas gry: 29 min.

Wiek: 10+

Mechaniki w grze: Communication Limits, Cooperative Game, Pattern Recogniction, Roles with Asymmetric Information, Storytelling

Do miasteczka zajechała karawana Mysterium Park, przedziwnego cyrku słynącego z zapierających dech w piersiach pokazów i dostarczających adrenaliny atrakcji.

Krążą plotki, że dzieją się tam niepokojące rzeczy. Odwiedzający doświadczają przeraźliwych wizji, a na terenie cyrkowego miasteczka pojawiają się upiorne widma i mają miejsce przedziwne zjawiska nadprzyrodzone. Mówi się nawet, że sam dyrektor cyrku zniknął w niewyjaśnionych okolicznościach. Jako śledczy czym prędzej udajecie się do cyrkowego miasteczka, bo takie historie to dla Was nie lada gratka!

Przegląd elementów Mysterium Park

Wystarczy jedno spojrzenie na pudełko Mysterium Parki, aby przekonać się, z jakim klimatem będziemy mieli tutaj do czynienia. A wewnątrz znajdziemy: karty wizji, poszlak, miejsc i postaci, planszę, pionki, żetony oraz instrukcję. Wszystkie elementy znajdą dla siebie miejsce w doskonale dopasowanej wyprasce. Nie ma opcji, że cokolwiek będzie luźno latało po pudełku!

Instrukcja do Mysterium Park również utrzymuje klimat gry. Zasady opisane są dość jasno, choć wydaje się ich dość sporo w porównaniu do prostego przebiegu samej rozgrywki.

Elementy dzielą się na te przygotowane dla gracza wcielającego się w ducha oraz dla grupy śledczych. Ten pierwszy otrzyma duże karty wizji, które w Mysterium Park odegrają znaczącą rolę. Na ich awersach znajdziemy najróżniejsze, kreatywne obrazy i elementy w dość fantastycznych formach. W trakcie całej rozgrywki mocno będą pobudzać naszą wyobraźnię! Ponadto dla ducha przygotowano karty poszlak, dzięki którym będzie mógł naprowadzać śledczych na kolejne istotne elementy tajemniczej układanki.

Śledczy większość czasu będą spędzać nad planszą, na której znajdą się karty postaci lub miejsc w zależności od rundy. Na kartach postaci widnieją członkowie Mysterium Park otoczeni sporą liczbą atrybutów, spośród których jeden zawsze jest winny śmierci dyrektora. Na kartach miejsc znajdują się zakątki cyrku, który po zmroku wygląda tajemniczo i złowrogo. Ale w końcu dokonano w nim zabójstwa, więc nie powinno nas to dziwić…

Dla graczy przygotowano również żetony uniewinnienia i pionki intuicji w 5 kolorach – po jednym dla każdego śledczego.

Zasady gry Mysterium Park

Rozgrywka dzieli się na trzy rundy: w 1. śledczy będą skupiać się na podejrzanych, w 2. na miejscu zbrodni, a w 3. podejmą ostateczną decyzję dotyczącą zabójcy i tego, gdzie został zamordowany dyrektor cyrku. Zanim jednak gracze przejdą do rozgrywki, muszą spośród siebie wybrać jedną osobę, która wcieli się w rolę ducha. Bierze on trzy karty poszlak (po jednej na każdą rundę) i przygotowuje sobie stos kart wizji. Śledczy otrzymują po jednym pionku oraz żetonie intuicji i… czekają na wizje z zaświatów!

Oczyszczanie z zarzutów

Na planszy układamy 9 losowych kart postaci. Jeden z nich jest świadkiem, pięć osób jest niewinnych, zaś trzy osoby są podejrzane. Kto jest kim? To wie tylko duch, który ma przed sobą kartę poszlak. Gracz wcielający się w niego bierze do ręki 7 kar wizji. Jego zadaniem jest naprowadzenie każdego z śledczych na niewinnych bohaterów (do każdego śledczego dopasowana jest inna postać i to dokładnie ją musi wskazać). Po analizie kart wizji wybiera co najmniej jedną z nich i wręcza śledczemu. Następnie uzupełnia karty na ręce i to samo robi z kolejnym graczem, itd.

Gdy każdy śledczy otrzymał już wizje, próbuje domyślić się, kogo próbował wskazać mu duch. Gracze mogą wymieniać się między sobą myślami, ale ostateczną decyzję muszą podjąć samodzielnie. Ustawiają wówczas swój pionek intuicji na wybranej postaci, aby ją uniewinnić.

Duch porównuje kartę poszlak z decyzjami graczy i:

jeśli gracz wskazał właściwego bohatera – uniewinnił go! Duch wymienia kartę na żeton uniewinnienia.
jeśli gracz nie wybrał odpowiedniej osoby – zabiera pionek intuicji, zachowuje otrzymane wizje i swoją szansę będzie miał jeszcze raz w kolejnej turze.

Jeżeli chociaż jedna osoba nie uniewinniła swojego bohatera, tę rundę będzie trzeba powtórzyć. Wówczas duch ponownie wybiera karty wizji i wręcza im graczom, którzy nie wskazali jeszcze swoich postaci.

Każda nowa runda (również ta powtórzona) zaczyna się od przesunięcia znacznika tury. Można to zrobić jedynie 6 razy, więc każda decyzja musi być bardzo dobrze przemyślana. Jeśli jednak wszystkim udało się już wskazać swoich bohaterów, zaczyna się runda druga.

Poszukiwanie miejsca zbrodni

Ta rudna wygląda bardzo podobnie z tą różnicą, że zamiast kart postaci, na planszę wykłada się karty miejsc. Duch ponownie wręcza śledczym karty wizji, aby ci odrzucili miejsca, w których zbrodnia na pewno nie została popełniona. Znacznik tur kontynuuje swój tor, bez wracania na początek po 1. rundzie.

Wskazanie sprawcy i miejsca zbrodni w Mysterium Park

Po 1. i 2. rundzie zostały nam trzy osoby i miejsca. Duch umieszcza je w losowy sposób w trzech kolumnach: po jednej postaci i jednym miejscu. Na podstawie ostatniej karty poszlak musi wybrać tylko dwie karty wizji. Jedna z nich nakierowująca na postać, a druga na miejsce zbrodni. Następnie miesza je i wręcza śledczym. Mają oni jedną szansę, aby odgadnąć, kto i gdzie zabił dyrektora Mysterium Park!

Recenzja Mysterium Park

Nie da się zaprzeczyć, że Mysterium Park to interesująca pozycja wśród gier kooperacyjnych. Co zatem najbardziej mi się w niej spodobało, a do czego można byłoby się przyczepić?

Wykonanie

Jak sama nazwa mówi, gra ma tajemniczy, ale też nieco mroczny klimat, co przekłada się na jej elementy. Większość kart oraz sama plansza zachowuje przyciemnione, irracjonalne wręcz grafiki. Karty, choć mniej kolorowe, przywodzą mi na myśl karty z Dixita, na których również nie brakowało wieloznacznych obrazów. Możecie zresztą rzucić okiem na recenzję TUTAJ, aby samemu zauważyć to podobieństwo. Jeśli więc podobają Wam się gry, w których skojarzenia odgrywają kluczową rolę, nie powinniście przejść obojętnie obok Misterium Park.

To, co bardzo spodobało mi się w Mysterium Park, to wspomniana na początku wypraska. Choć pudełko do gry nie jest wcale duże, to jest w nim sporo elementów, a każdy z nich ma swoje miejsce: od planszy, przez pionki intuicji, po niewielkie żetony biletów. Dzięki temu gra zajmuje tyle miejsca, ile jest konieczne, a jej elementy nie będą rozrzucone po całym wnętrzu.

Regrywalność

Podczas pierwszych rozgrywek w Mysterium Park niejednokrotnie łapaliśmy się na tym, że nie dostrzegliśmy różnych elementów na kartach wizji czy postaci, które dostrzegali pozostali gracze, co potrafiło wprowadzić do gry nieco zamieszania. Z drugiej strony nie znaliśmy jeszcze kart, więc nad ich rozpatrywaniem spędzaliśmy sporo czasu. Z każdą kolejną rozgrywką co raz lepiej poznawaliśmy karty, a zatem łatwiej było ogarnąć nam całość. A elementów do rozpatrywania na kartach jest naprawdę sporo. Z początku obawiałam się, czy gra nie straci na regrywalności, kiedy w danym towarzystwie dopasujemy już poszczególne karty wizji do osób czy miejsc. Choć w pojedynczych przypadkach rzeczywiście te połączenia stały się dość silne, to jednak wieloznaczność kart sprawia, że różne kombinacje kart wizji pasują nam do różnych osób i miejsc. Warto też wymieniać osoby wcielające się w rolę ducha, bo każdy interpretuje karty nieco inaczej.

Na regrywalność wpływa przede wszystkim ogromna liczba kart poszlak i losowość kart wizji, postaci i miejsc. A spośród tych muszę przyznać, że najmniej przypadły mi do gustu karty miejsc. Nie ze względu na ich wygląd, ale duże podobieństwo między niektórymi z nich. Ale jest to zrozumiałe, bo w końcu każde z nich znajduje się w cyrku Mysterium Park.

Rozgrywka w Mysterium Park

Do gry najlepiej siadać w co najmniej 4 osoby. Dopiero wtedy doceniamy dyskusje nad kartami i przekonywanie innych do tego, że nasza interpretacja jest lepsza. I choć mogłoby się wydawać, że w tym czasie duch będzie z niecierpliwością czekał na kolejną turę, to za każdym razem ma on niezły ubaw, gdy słucha pozostałych graczy i nie może słowem wtrącić się w ich rozmowy. A czasem kusi…

Czas gry zależy przede wszystkim od liczby graczy i tego, czy znają już karty. Choć na pudełku jest to 28 minut, my spędzaliśmy nad rozgrywką więcej czasu, ale zdecydowanie należał on do przyjemnych i pełnych emocji. Sama gra ma bardzo proste zasady, a jedyną trudnością jest bardzo ograniczona liczba tur, która niejednokrotnie zapewniła nam porażkę, zanim zdążyliśmy przejść do ostatniej rundy.

Oczywiście wygląd i same zasady będą nam kojarzyły się z Tajemniczym Domostwem, ale tutaj akcja odbywa się w cyrku. Dzięki utrzymaniu gry w jednym klimacie, nie zapomnimy o tym do ostatniej tury!

Gry typu Dixit czy właśnie Mysterium Park bardzo dobrze sprawdzają się w towarzystwie, które lubi lekkie gry. To, co przede wszystkim charakteryzuje każdą z nich to czerpanie z zakątków naszej wyobraźni. I choć mają one to do siebie, że po rozegraniu kliku rozgrywek muszę odłożyć je na półkę chociaż na kilka miesięcy, to na pewno z chęcią do nich wrócę.

Podsumowanie

Mysterium Park to kooperacyjna gra, w której naszym zadaniem jest ustalić, kto i gdzie zabił dyrektora cyrku. I choć niektórym może przyjść na myśl Cluedo, to tutaj będziemy skupiać się na czymś kompletnie innym. Większość rozgrywki to próba odgadnięcia, na co poprzez wieloznaczne obrazy chce nas naprowadzić gracz wcielający się w ducha. Gra o prostych zasadach doskonale sprawdzi się wśród początkujących lub przy rodzinnym stole, mimo motywu zabójstwa dyrektora, który jest tak naprawdę tylko wprowadzeniem nas w tajemniczy klimat Mysterium Park.