Recenzja #349 Tajniacy

24 lipca 202024 lipca 2020 Kamila Szrajber

Tajniacy – co takiego sprawia, że tytuł ten należy do jednego z najbardziej rozpoznawalnych? Jeśli nie miałeś jeszcze okazji poznać tej imprezowej gry, przekonaj się, dlaczego stała się ona tak popularna, szczególnie wśród gier słownych.

Informacje o grze Tajniacy

Autor gry: Vlaada Chvátil

Ilustracje: Tomáš Kučerovský

Wydawnictwo: Rebel

Liczba graczy: 2-8+

Czas gry: 15 min

Wiek: 14+

Mechaniki w grze: Communication Limits, Memory, Push Your Luck, Team-Based Game

Dwóch rywalizujących szefów zna tożsamość 25 agentów. Członkowie ich drużyn znają tylko ich kryptonimy.

Każda drużyna chce skontaktować się jako pierwsza z wszystkimi swoimi agentami. Ich szefowie dają im jednowyrazowe wskazówki, które mogą odnosić się do wielu słów na kartach Drużyny próbują odgadnąć, które wyrazy należą do ich zespołu, unikając przy tym słów należących do przeciwników. Pomyłka w kontakcie spowoduje ujawnienie agenta drużyny przeciwnej, a w najgorszym wypadku naszym śladem ruszy bezlitosny zabójca.

Jeśli trafiłeś na tę recenzję, jest duża szansa, że Twoja przygoda z grami niedawno się rozpoczęła. Są wśród nich takie, na które nie sposób nie natrafić podczas rozgrywek. A jedną z nich są właśnie Tajniacy! Gra ma swoich fanów na całym świecie i od dłuższego czasu zajmuje 2. miejsce w rankingu BGG wśród gier imprezowych (na dzień 23.07.20). Poznaj grę imprezową, która doczekała się już kolejnych odsłon, jak np. Tajniacy Duet czy Tajniacy Obrazki.

Przegląd elementów gry

Każda wersja omawianej dziś gry zachowana jest w jednakowym klimacie. Na pudełku widzimy dwie postaci, które z góry zapewniają nas, że rozgrywka zapowiada się nieco tajemniczo. A wewnątrz znajdziemy: 200 kart z kryptonimami, 40 kart kluczy, 17 kafelków agentów i 7 niewinnych obserwatorów, kafelek zabójcy, instrukcję, podstawkę oraz klepsydrę.

Karty z kryptonimami są dwustronne, więc łącznie w grze mamy dostępnych aż 400 haseł. Każde z nich zapisane jest w dwie strony, aby osoby siedzące na przeciwko siebie nie miały problemu z ich rozczytaniem. Kafle agentów występują w dwóch kolorach: czerwonym i niebieskim, a na każdym z nich widnieje postać kobiety z jednej strony i mężczyzny z drugiej. Jeden z nich jest podwójnym agentem.

Podstawka służy trzymaniu karty klucza, którą będziemy losować do każdej rozgrywki. Możemy na nich zauważyć pola w kolorach niebieskim, czerwonym, beżowym i czarnym. Będą one symbolizowały agentów, co wyjaśnię w dalszej części.

Załączona instrukcja w zwięzły sposób omawia zasady gry wraz z przykładami, a także przedstawia dodatkowe warianty oraz wskazówki, które mogą zostać zastosowane w trakcie rozgrywki. Całość wykonana jest solidnie i doskonale wpasowuje się w klimat tytułowych Tajniaków.

Zasady gry Tajniacy

W podstawowym wariancie dzielimy się na dwie drużyny, więc najlepiej gra sprawdzi się przy min. 4 osobach i parzystej liczbie graczy. Następnie każdy zespół wybiera szefa – to jego zadaniem będzie naprowadzić Was na odpowiednich agentów. Przywódcy drużyn siadają obok siebie, a pozostali gracze po drugiej stronie stołu. Na stole rozkładamy 25 kart w układzie 5×5, a szefowie losują jedną kartę kodu i umieszczają ją na podstawce tak, aby jej zawartość była znana tylko im. Każda karta na stole odpowiada jednemu kwadracikowi na kluczu, a jego kolor informuje, do czyjej drużyny należy dany agent. Szefowie na zmianę będą musieli naprowadzać swoją drużynę na swoich agentów tak długo, aż pierwszy zespół nie odgadnie wszystkich.

Zaczyna szef drużyny, której kolor został wyróżniony na kluczu. Po zapoznaniu się z kryptonimami, musi on powiązać jak najwięcej swoich haseł jednym wyrazem. Jeśli np. widzi, że wśród słów, które ma odgadnąć jego drużyna są: ciało, komórka i życie, może powiedzieć biologia 3, gdzie liczba odnosi się do słów pasujących do danego hasła. Oczywiście, nie będzie to zbyt dobry pomysł, jeśli do drugiego zespołu należy np. drzewo. Kiedy szef poda już swoje słowo, jego drużyna odgaduje, które kryptonimy miał na myśli. Robi to po jednej karcie tak długo, aż nie dojdzie do pomyłki. Trzymając się jeszcze kilku drobnych zasad, drużyny na przemian odgadują, jakie karty należą do nich. Dodatkową trudnością jest jeden zabójca, na którego kryptonim nie można nakierować, bo skutkuje to natychmiastową przegraną.

Recenzja

Tajniacy sprawdzą się doskonale, jeżeli grono najlepiej 4, 6 lub 8 osób ma ochotę na słowną grę imprezową. Oczywiście, możemy zasiadać do niej w większym towarzystwie, ale wiadomo, że im więcej osób, tym trudniej ustalić jedną, wspólną wersję. W instrukcji znajdziemy również wariant dla dwóch i trzech osób. Ten pierwszy wypada jednak naprawdę słabo, więc wiedząc, że będziemy grać głównie w parze, warto postawić na Tajniaków Duet, który sprawdzi się o niebo lepiej (recenzję Adriana znajdziecie TUTAJ). Wariant trzyosobowy spodobał mi się bardziej. W nim dwóch szefów konkuruje ze sobą w tworzeniu jak najlepszych słów wiążących, a ich hasła odgaduje jeden gracz. Gdybym jednak miała ochotę na grę słowną w gronie trzyosobowym, postawiłabym na Potęgę Słowa (więcej słów o grze TUTAJ) – podobny próg wejścia i równie satysfakcjonująca rozgrywka.

Ogromny plus – regrywalność!

Zaletą gry są proste do wyjaśnienia zasady i krótki czas przygotowania, a także samej rozgrywki. 400 haseł w połączeniu z 40 kartami kluczy, które dodatkowo możemy obracać, zapewniają, że Tajniacy są niesamowicie regrywalni. Trafienie dwa razy na jednakową rozgrywkę graniczy z cudem! Dzięki temu, że gra trwa około 15 minut, przy jednym podejściu możemy spokojnie zagrać kilka razy, zmieniając szefów pomiędzy rozgrywkami.

Na przedłużanie się rund wpływa trudność z powiązaniem słów należących do naszej drużyny. Mogą zdarzyć się sytuacje, że będzie to wymagało od szefa sporo wysiłku. Można oczywiście wówczas nakierować swój zespół na pojedyncze słowo, ale jest wielce prawdopodobne, że będzie nas to kosztowało oddaleniem się od zwycięstwa. Aby uniknąć przedłużania rozgrywki, warto sięgnąć po klepsydrę.

Charakter rozgrywki

Przez całą rozgrywkę czuć mocną rywalizację pomiędzy drużynami i walkę z pokerową twarzą, którą czasami niełatwo utrzymać szefom słyszącym ożywione dyskusje swoich partnerów nad każdym słowem. A nierzadko kusi, żeby wybić im z głowy jakiś pomysł! Nie da się jednak ukryć, że taki już urok mają Tajniacy i za to ich uwielbiamy. Nie bez powodu doczekali się oni już kolejnych odsłon, jak Duet, Obrazki, Bez cenzury, a już niedługo także Disney. To, czego nie brakuje w tej ściśle tajnej grze słownej, to integracja. Drużyna musi ze sobą współpracować, aby wygrać – inaczej nie jest to po prostu możliwe. Szczególnie będzie to zauważalne, gdy poza szefem w każdym zespole jest nie mniej niż dwóch graczy.

Autorzy sugerują wiek graczy od 14. roku życia, jednak osobiście uważam, że jest on zawyżony. Graliśmy w gronie, w którym znalazły się osoby młodsze i wszyscy bawili się równie dobrze. Jedyna trudność, jak się wówczas pojawia, to nieznajomość pojedynczych słów, ale przecież można je wyjaśnić lub wymienić na inne.

Wykonanie

Jak już wspomniałam wcześniej, na wykonanie gry nie można narzekać. Podczas rozgrywki nie trzymamy w ręku żadnych kart, co dodatkowo powinno nam zapewnić długi żywot wszystkich elementów. Całość ładnie ze sobą współgra, co zresztą można zauważyć także w młodszych wersjach Tajniaków.

Tajniacy – podsumowanie

Tajniacy nie bez powodu polecani są jako gra imprezowa. Zapewniają przyjemną rywalizację, rozgrywkę z podziałem na drużyny, konieczność kombinowania, co autor (t.j. szef) miał na myśli, która nie wymaga godzin siedzenia przy stole i długiego tłumaczenia zasad. Tajniacy nie mają też ograniczeń co do liczby osób, więc można do nich zasiąść także w większym gronie. Warto jednak pamiętać, że omawia dziś podstawowa wersja najlepiej sprawdzi się w co najmniej czteroosobowym towarzystwie. Jako osoba uwielbiająca takie rozgrywki i chętnie sięgająca po nowości stwierdzam, że Tajniacy wciąż pozostają w mojej czołówce wśród gier słownych.