Recenzja #59 Szczęść Boże – Wielka Gra Karciana

Szczęść Boże – Wielka Gra Karciana jest tworem duetu Wolfgang Kramer – Michael Kiesling. Ci sami autorzy nieco wcześniej stworzyli planszową wersję gry o tym samym tytule. Twórcy spróbują nas przenieść na Śląsk w początkach XX w., gdzie wcielimy się we właścicieli kopalni w okresie świetności tej gałęzi przemysłu.

Informacje o grze

Autor gry: Michael Kiesling, Wolfgang Kramer

Ilustracje: Dennis Lohausen

Wydawnictwo: Lacerta

Liczba graczy: 2-4

Czas gry: 50 – 80 min

Wiek: 10+

Mechaniki w grze: Card Drafting, Hand Management, Set Collection, Worker Placement

Wykonanie/elementy gry

Grafika pomaga nam wczuć się w klimat gry. Na ilustracjach dominują ciemne barwy, odnajdziemy tu sporo czerni i szarości, a styl rysunków przeniesie nas odrobinę w przeszłość. Ciężko było mi stwierdzić, czy taka szata graficzna mi odpowiada, jednak już po kilku partiach przekonałem się, że jak najbardziej pasuje ona do tej pozycji. Po otworzeniu pudełka w nasze ręce trafi instrukcja, która dość szybko przeprowadzi nas przez zasady gry. Jest ona napisana przejrzyście i nie pozostawia zbyt wiele miejsca na wątpliwości. W zrozumieniu mechaniki gry pomagają również zamieszczone przykłady.

Następnie sięgniemy po żetony szycht oraz plansze graczy, które będą stanowiły centrum naszej kopalni. Z opakowania wyjmiemy także notesik pomagający wyłonić zwycięzcę rozgrywki.

Najważniejszym elementem są jednak karty. Są one rdzeniem gry i przedstawiają wszystkie możliwe do wykonania przez graczy akcje. Znajdziemy więc:

• 40 kart górników w 4 kolorach, którzy będą symbolizować pracowników naszej kopalni.
• 28 kart zamówień pozwalających na zdobycie punktów na koniec gry, jeśli uda nam się dostarczyć określoną ilość węgla do jednego z 4 odbiorców.
• 24 karty udziałów, dzięki którym odniesiemy dodatkowe korzyści punktowe wypełniając zlecenia konkretnych klientów.
• 40 kart wagonów oraz 28 kart lokomotyw tworzących w przyszłości nasz tabor.
• 18 kart celów nagradzających nas na koniec gry dodatkowymi punktami za ich wykonanie.
• 16 kart ulepszeń dających nam jednorazowe bonusy w trakcie gry.
• 5 kart akcji, dzięki którym nasz węgiel zostanie załadowany na wagony i wysłany do odbiorców oraz specjalna karta pozwalająca nam nieco ograniczyć losowość obecną w grze.

Zarówno kartonowe elementy jak i karty są solidnie wykonane i powinny dobrze nam służyć. Choć jak to zwykle bywa, przy częstszym użyciu warto zabezpieczyć karty w dodatkowy sposób. Grafika, która nie urzekła mnie przy pierwszym kontakcie, z czasem również zaczęła trafiać w mój gust.

Zasady gry

Zasady gry nie są trudne i wykorzystują dobrze znany mechanizm wysyłania pracowników do wykonywania akcji. Z tą różnicą, że tym razem  naszą „planszę” tworzyć będzie układ kart umieszczony na stole. W zależności od ilości graczy będziemy rozgrywać od 5 do 7 rund zwanych szychtami. Upływający czas obrazuje stos żetonów ułożony na karcie akcji wydobycia 0/1. Każdy z graczy otrzyma od 8 do 10 kart górników ( w zależności od liczby konkurentów), których będzie umieszczał nad lub pod stosami kart symbolizującymi poszczególne akcje.

Jeżeli jako pierwsi położymy swoich robotników na danym polu wystarczy nam karta o sile 1, kolejny gracz będzie już musiał położyć w tym miejscu kartę o nominale 2, lub zużyć dwie karty oznaczone jedynką. Im więcej graczy będzie chciało wykonać daną akcję tym większej liczby górników potrzeba będzie do jej wykonania. Gdy wszyscy gracze wykorzystają swój potencjał ludzki runda się kończy, robotnicy wracają na naszą rękę, a cały schemat powtarza się.

Akcję, które możemy wykonać to:

• Wzięcie karty wózka – możemy dobrać wierzchnią kartę z jednego stosu kart wózków. Symbolizują one węgiel, który udało nam się wydobyć i są układane po lewej stronie planszy gracza tworząc chodnik. Wózki mogą trafić następnie jedynie do wagonów z tym samym herbem. Dodatkowym utrudnieniem jest fakt, że przy przeładowywaniu musimy zachować kolejność w jakiej wózki zostały dołożone do chodnika. Te dołożone najwcześniej muszą zostać przemieszczone jako pierwsze. Jeśli nie będziemy mogli ich przetransportować bezpośrednio do wagonów, mogą być składowane w magazynie, jednak stracimy kolejny ruch na ich załadunek.
• Dobranie karty wagonu – pozwala dołączyć jedną wierzchnią kartę ze stosu kart wagonów do jednej z ramp znajdujących się na planszy gracza. Wagony z konkretnymi herbami mogą być dołączone jedynie do ramp posiadających ten sam znak.
• Dociągnięcie karty parowozu – dzięki tej akcji nasze wagony zyskają napęd.
• Wzięcie karty zamówienia – możemy dobrać widoczną kartę zamówienia i dołączyć ją do swojej ręki.
• Dobranie kart udziałów – możemy dobrać górną kartę udziałów na rękę.

  

  

  

• Dociągnięcie karty ulepszeń – pozwalają one na jednorazowe wykonanie dodatkowej, określonej na nich akcji podczas naszej tury, lub mogą być dodatkową kartą górnika jednorazowego użytku.
• Wzięcie karty celu – dobieramy górną kartę celu i kładziemy ją odkrytą w swojej strefie gry.

  

  

• Użycie kart akcji – mamy ich 3 rodzaje:
• Akcje wydobycia – symbolizowane przez dwie lub trzy karty z określoną na nich liczbą kroków wydobycia. Jeden krok pozwala nam na przeniesienie jednego wózka z chodnika do wagonu lub magazynu. Musimy pamiętać o zasadach związanych z herbami i kolejnością w chodniku. Dodatkowo, gracz który jako ostatni położy kartę na akcji wydobycia o wartości 0/1 otrzyma na koniec rundy żeton szychty i stanie się graczem rozpoczynającym.
• Akcja dostawy – będziemy mogli wysłać do zleceniodawców lokomotywy w tym samym kolorze. Możemy więc wykonać nawet 3 zlecenia na raz
• Akcja dociągania – pozwala na dobranie 4 kart z wierzchu wybranego stosu i pozostawienie sobie jednej z nich.

Wraz z końcem ostatniej szychty podliczamy punkty, które możemy otrzymać z pojedynczych wózków z węglem, wykonanych zleceń, kart udziałów dołączonych do wykonanego zlecenia, żetonów szycht, które udało nam się zebrać oraz dodatkowe punkty z kart celów.

Rozgrywka

Podczas rozgrywki nie opuszczało mnie wrażenie, że gram w dobrą ekonomiczną grę worker placement. Tym razem jednak nie mamy planszy zazwyczaj obecnej w tego typu grach, a pole gry stanowią jedynie karty. Z resztą jest ono całkiem spore, szczególnie w rozgrywce 4 osobowej. Pomimo sporej ilości możliwych akcji rozgrywka jest płynna i dynamiczna. Co ważne, już w pierwszej rozgrywce powinniśmy dość szybko zrozumieć mechanizmy gry i w pełni świadomie wykonywać swoje ruchy, a więc premierowa rozgrywka nie powinna być „na straty”.

Po pierwszych partiach obawiałem się lekko o balans gry i powtarzalność rozgrywki, jednak każda kolejna partia rozwiewała moje wątpliwości. Punktowanie jest dość zrównoważone i każdy z elementów jest istotny, szczególnie że większość rozgrywek kończyła się niewielką różnicą punktową między graczami. Regrywalność także jest całkiem niezła. Gra zawsze rozpoczyna się tak samo, jednak jest w niej sporo losowości, która za każdym razem zmusi nas do nieco innego podejścia do swoich akcji, czasami skupieniu się bardziej na innym sposobie punktowania niż zazwyczaj.

Wspomniana losowość może być jednak dla niektórych największą wadą gry, mimo że jest w pewien sposób kontrolowana. Podczas wykonywania regularnych akcji możemy wziąć tylko wierzchnią kartę z danej talii. Jesteśmy więc uzależnieni od ułożenia kart i tego co w naszej kolejce jest dostępne na stole. Liczba dostępnych akcji pozwala jednak z reguły znaleźć coś, co przyniesie nam korzyść i może być przydatne. W ekstremalnych sytuacjach, kiedy zupełnie nic nam nie pasuje możemy skorzystać z akcji dociągania. Jednak czynnik losowy jest obecny podczas gry i to w stopniu, który może czasami przeszkadzać.

Skalowalność jest mocną stroną gry. Zarówno w dwie jak i cztery osoby gra się bardzo podobnie i przyjemnie. Ze względu na ilość graczy, w liczniejszych partiach jest może nieco więcej emocji, jednak również więcej nieprzewidywalności. Moim zdaniem grając we dwójkę da się nieco więcej zaplanować. Przede wszystkim dlatego, że przed naszym kolejnym ruchem dochodzi do mniejszej liczby zmian na planszy.

Klimat XX w. górnictwa, dzięki mechanice i uzupełniającej ją grafice jest obecny w grze. Jak na grę typu euro oczywiście. Mimo wszystko ciemne barwy, ciągle przekładany węgiel i realizacja zamówień wciąga nas w świat górniczego biznesu.

Podsumowanie

Podsumowując muszę podkreślić, że nie miałem styczności z planszową wersją tej gry. Z tego też powodu w tekście nie ma do niej żadnych odniesień. Nie przeczytałem też żadnej opinii o grze czy też instrukcji pierwowzoru, tak więc wszystkie wnioski i odczucia pochodzą z perspektywy gracza znającego jedynie ten tytuł. Muszę przyznać, że pomimo początkowego sceptycyzmu gra naprawdę mi się podoba. Wykonanie jest porządne, a na szczególną pochwałę zasługuje wypraska z przegródkami, która wzorowo utrzymuje porządek w pudełku.

W grze doceniam szczególnie dynamikę rozgrywki i płynność, przy sporej liczbie możliwości jaką nam daje. Nie jest grą ani za prostą, ani za trudną. Musimy przy niej trochę pogłówkować, jednak nie będziemy wykończeni jak po maratonie. Gra dobrze się skaluje, co stanowi jej dodatkowy atut.  Jest to przyjemna pozycja, z ciekawym tematem, dla ludzi którzy po pierwszych krokach z planszówkami rozglądają się za czymś nieco bardziej wymagającym. Jest to też jak najbardziej ciekawa pozycja dla bardziej wprawionych graczy, gdyż przy czasie rozgrywki w okolicach 30-60 minut daje nam sporo możliwości i zmusi do lekkiego wysiłku. Mimo moich początkowych wątpliwości co do atrakcyjności gry, moja żona nie miała ich wcale. Zakochała się w grze od pierwszej rozegranej partii. Na pewno wraz z kolejnymi partiami gra zyskiwała także coraz więcej mojej sympatii i mogę szczerze ją polecić osobom szukającym gry ekonomicznej o średnim poziomie trudności.

Zalety:

• Proste zasady.
• Dynamiczna rozgrywka.
• Spora liczba decyzji do podjęcia.
• Ładna oprawa graficzna.
• Wyczuwalny klimat.
• Bardzo dobre skalowanie gry.
• Praktyczna wypraska.

Wady:

• Dość dużo losowości.
• Pomimo braku planszy wymaga sporo miejsca do gry, szczególnie w pełnym składzie.

Przydatne linki:

Link do strony wydawnictwa

Profil gry w serwisie Board Game Geek

Dziękujemy wydawnictwu Lacerta za przekazanie gry do recenzji